هوش مصنوعی: این چه دردی است که از دوری تو بر دل من نشسته و این چه آتش سوزانی است که بر سینه‌ام شعله‌ور شده است.

هوش مصنوعی: درد دل و نگرانیم را از خود موهایم بپرس، چرا که آنها به خوبی از حال آشفته من باخبرند.

هوش مصنوعی: با چشمانی که همیشه از غم پر شده‌اند، نمی‌توانم درد دلم را پنهان کنم، زیرا چشمانم خود نشان‌دهنده اندوه درونم هستند.

هوش مصنوعی: من به اندازه مجنون، دیوانه و مشهور شده‌ام؛ چون رشته‌ای که موهای زیبای تو را در دست دارد، به من ختم می‌شود.

هوش مصنوعی: بی تو، هیچ‌کدام از زیبایی‌های گلستان برایم جذاب نیست. هر جا که تو مثل گلی وجود داشته باشی، آنجا به نوعی از گلستان من محسوب می‌شود.

هوش مصنوعی: ای آسمان، شمع روشنی بخوان و بر افروز، زیرا ماه تو، روشنی شب‌های من است و چهره‌ات نورانی‌تر از همهٔ چیزهاست.

هوش مصنوعی: با زیبایی و ثروت به چهره‌ام جلوه دادم، اما در واقع، درد عشق تو به قلب ویران من غالب شده است.

هوش مصنوعی: از آن لب‌ها که مانند نگین زیباست و دهنش مانند خاتمی است که نشانگر سلطنت است، همچون جمشید، دنیا به فرمان من است.

هوش مصنوعی: سال‌ها خود را لاف زدم که کسی مهم و بزرگ هستم، اما تو هیچ وقت از روی بزرگواری به من نگفتی که حسین متعلق به من است.