هوش مصنوعی: ای گنجی که در دل من حضور داری، خود را در ویرانه‌ی احساساتم قرار بده. چون شمعی که نورش من را می‌افروزاند، تو برای جان من همچون پرنده‌ای هستی که به دور پروانه می‌چرخد.

هوش مصنوعی: دل من را برای عشق تو ساخته‌ام و از چیزهای دیگر خالی کرده‌ام. هرگز نمی‌گذارم که کعبه را مانند بت‌پرستان تبدیل به مکان دیگری کنم.

هوش مصنوعی: اگر اهل معرفت لحظه‌ای در بهشت با تو دیدار کنند، آن را کم‌ارزش‌تر از خانه خود می‌دانند.

هوش مصنوعی: من همیشه در حالت افسردگی و ناآرامی هستم و نه دلم را می‌شناسم و نه عقل خود را. چون در این مکان پر از بی‌خودی از دیرباز جرعه‌ای نوشیده‌ام.

هوش مصنوعی: عشق تو به اندازه‌ای بلند است که صد نوع مشکل و فتنه به بار آورده و در جهان هیچ عاقل و دانایی باقی نگذاشته است.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی به عمق دریا نفوذ کنی، باید از اولین قدم شروع کنی و خودت را تا پایین‌ترین نقطه دریا ببر. پس از آن، به دنبال چیزهای ارزشمند بگرد.

هوش مصنوعی: تا کی می‌خواهی در پی خیال و آرزوهای دیوانه‌وار خود باشی؟ تو که لایق زنجیری همچون حسین هستی، چرا خود را به زنجیرهای دیگر می‌کشی؟