هوش مصنوعی: ای ساقی، بپیمای جامی از آن شراب شبانه که دل عاشقان را سرمست کند و مطرب نیز با یک آواز، آنها را خوشحال سازد.

هوش مصنوعی: او گفت: من برای تو می نخواهم بیاورم، چون تو ارزش آن را نمی‌دانی. این می بی‌ارزش است، پس بی‌خود بهانه‌گیری نکن.

هوش مصنوعی: تا زمانی که پرندگان آسمانی گرفتار عشق تو شوند، شکار عشق تو را با ویژگی‌های زیبا و خارق‌العاده به دام می‌اندازند.

هوش مصنوعی: ای عزیز و دلبر، به ما محبت کن و نیاز ما را برآورده ساز، زیرا در راه تو مردن، برای ما فرصتی جاودانه و ارزشمند است.

هوش مصنوعی: این عشق شگفت‌انگیز، تو را به گونه‌ای آشنا می‌کند که عقل و تفکر عادی‌ات کنار می‌رود و در دنیای بی‌نهایت و عمیق احساسات غرق می‌شوی.

هوش مصنوعی: ای کسی که از زمان و زمین پاک و منزه هستی، هم از فتنه‌های دنیوی و هم از آفات زمانی در امان هستی.

هوش مصنوعی: اگر نتوانم لب به آستین تو بگذارم، این هم نه کافی است که در آستانه تو باشم.

هوش مصنوعی: موی تو که به دست من افتاده، باعث شده جانم مثل شاخ‌وشانه‌ای از غم پر شود.

هوش مصنوعی: چقدر دیگر حسین بیدل باید تحت فشار دشمن باشد؟ آیا با این حال هنوز منتظر یاری و کمک هستی یا نه؟