همام تبریزی » رباعیات » شمارهٔ ۷۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>در منزل او وقت خبر پرسیدن</p></div>
<div class="m2"><p>خون شد دلم از بانگ صدا بشنیدن</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گفتم که کجا توان مر او را دیدن</p></div>
<div class="m2"><p>گفتا که کجا توان مر او را دیدن</p></div></div>

دیوان همام الدین تبریزی به کوشش مؤید ثابتی - همام الدین تبریزی - تصویر ۴۸

شمارهٔ ۷۵

در منزل او وقت خبر پرسیدن
خون شد دلم از بانگ صدا بشنیدن
گفتم که کجا توان مر او را دیدن
گفتا که کجا توان مر او را دیدن

هوش مصنوعی: در این شعر، گوینده از حال دلش در زمان پرسیدن خبر شخصی می‌گوید. او با صدای شنیداری خود، احساساتی عمیق و دردناک را تجربه می‌کند و از خود می‌پرسد که کجا می‌تواند آن شخص را ببیند. پاسخ دیگران نیز به تکرار همین سوال اشاره دارد و نشان می‌دهد که در جستجوی آن فرد، شعف و غم مشترکی وجود دارد.

شمارهٔ ۷۳

شمارهٔ ۷۴

هوش مصنوعی: وقتی به خانه‌اش رفتم و خواستم حالش را بپرسم، دلم به‌خاطر صدای او به شدت غمگین شد.

در منزل او وقت خبر پرسیدن

خون شد دلم از بانگ صدا بشنیدن

هوش مصنوعی: سوالی کردم که او را از کجا می‌توان دید، پاسخی شنیدم که از کجا می‌توان او را دید.

گفتم که کجا توان مر او را دیدن

گفتا که کجا توان مر او را دیدن

شمارهٔ ۷۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها