هوش مصنوعی: کوهی وجود دارد که سرشار از درد و غم است و این کوه به شکل عجیبی بزرگ و تاثیرگذار است.

هوش مصنوعی: شمشیر بر سرماه و خورشید فرود آمده و سنگ بر شیشهٔ آسمان پرتاب شده است.

هوش مصنوعی: دل سنگی‌اش در عشق، به عاشقان آسیب می‌زند و در پی جنگ و نزاع، دامنش پر از مشکلات و غم‌هاست.

هوش مصنوعی: تیغ او به حدی خطرناک است که بسیاری از مردم را به خاک می‌افکند و از کشته‌های او، توده‌ای تشکیل شده است.

هوش مصنوعی: در فصل بهار که گل‌های زیبا و رنگارنگ در حال شکفتن هستند، او به شدت اشک می‌ریزد و چشمانش پر از غم و درد است.

هوش مصنوعی: در اینجا شخص درویش با غم و اندوهی عمیق در حال حرکت است و به این دشواری‌ها اشاره می‌کند که زندگی‌اش مانند کوهی از احساسات تلخ و ناگوار است.

هوش مصنوعی: هر وقت از جدایی یار شکایت کردی، کوه هم از این نالهٔ غم انگیز شکایت کرد.

هوش مصنوعی: هر سنگی که به آن رسیدی، صدای ناله‌ای بلند کرد و آن ناله تا فاصله‌های دوری به گوش رسید.

هوش مصنوعی: وقتی که از روی اندوه گریه کردی، دجله مانند خون از کوه سرازیر شد.

هوش مصنوعی: رأس کوه به چشمه‌ساری تبدیل شده و دامن دشت پر از گل‌های لاله شده است.

هوش مصنوعی: به خاطر ارتباطی که با آهوان برقرار کرد، دیگر به حیوانات وحشی کوهستان عادت کرده است.

هوش مصنوعی: آهوها به آرامی در آمدند و او به چوپانی پرداخت و آن گروه تبدیل به گله‌ای از دام‌ها شد.