هوش مصنوعی: بیا، دیگر برای به دست آوردن دنیا زحمت نکش! برای تو بهتر است که در زندگی به قناعت و رضایت از آنچه داری اکتفا کنی تا اینکه دنبال گنج و ثروت بروی.

هوش مصنوعی: از سفره‌ای که رزق اندکی دارد، توشه‌ای بردار و به قناعت راضی باش، و از مردم دوری کن.

هوش مصنوعی: چرا به دنبال رزق بیشتر هستی؟ چرا می‌خواهی بر روز معین خود پیشی بگیری؟

هوش مصنوعی: آدمی از تقدیر خدا نمی‌تواند برکنار باشد، و این فکر که بخواهد خود را مستقل از اراده الهی ببیند، در واقع نافرمانی از خداوند محسوب می‌شود.

هوش مصنوعی: هر کس به اندازه‌ی لیاقتش از نعمت‌ها بهره‌مند می‌شود.

هوش مصنوعی: اما آن بنده‌ای که دور از خوشبختی است، هرگز راضی نمی‌شود و همواره به دنبال بیشتر و بهتر می‌گردد.

هوش مصنوعی: اگر کسی به محبت و مهر او یقین داشته باشد، ممکن است یکباره به خاطر یک مشکل یا ناراحتی از آن محبت دلخور و ناامید شود.

هوش مصنوعی: ای بنده، تو نیز قانع و راضی باش و در تنگناهای ناشی از نافرمانی خداوند خوشحال نباش.

هوش مصنوعی: اگر از دنیا فقط مقدار کمی توشه بردارید، به شما کمک نمی‌کند که خوشه‌های زیادی به دست آورید و از آن بهره‌مند شوید.

هوش مصنوعی: اگر کسی رنج‌های زندگی را نبیند، تو می‌توانی به جای آنها خوشی و ثمره‌هایی را در آغوش خود داشته باشی.

هوش مصنوعی: بهتر است که یک خوشه پر از محصول را در دست داشته باشیم تا اینکه صد رشته بی‌فایده در کنارمان باشد.

هوش مصنوعی: اگر به بوی گل ها دل خوش کنی، از بوستان نمی‌توانی خاری به آستین و دامن خود راه دهی.

هوش مصنوعی: تو مانند عنکبوتی هستی که به خاطر قوت و روزی خود، به هر سمتی می‌تند و امید به جمع‌آوری دارد.

هوش مصنوعی: در تمام عمر باید تلاش کنی و صبر داشته باشی، زیرا ممکن است در یک لحظه تغییراتی در زندگی‌ات رخ دهد که تو را شگفت‌زده کند.

هوش مصنوعی: این چه خوشحالی‌ای است که اگر ناکامی و شکست را تحمل نکنی، باید از درد دل بنالی و رنج بکشی؟

هوش مصنوعی: سگ بیچاره بر در خانه کسی که استخوانی برایش می‌اندازد، سال‌ها منتظر می‌نشیند.

هوش مصنوعی: هر کسی که به درگاه تو بیاید، باید اذیت و رنج را تحمل کند، ای بی‌کفایت، حتی یک سگ هم از تو بهتر است.

هوش مصنوعی: از طمع و آرزوهای بی‌پایان دست بکش و به قناعت و رضایت در زندگی بپرداز؛ سر خود را به سوی آسمان بلند کن و از آنچه داری شاد باش.