هلالی جغتایی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>باز آی، که از جان اثری نیست مرا</p></div>
<div class="m2"><p>مدهوشم و از خود خبری نیست مرا</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>خواهم که به جانب تو پرواز کنم</p></div>
<div class="m2"><p>اما چه کنم بال و پری نیست مرا</p></div></div>

رباعی شمارهٔ ۲

باز آی که از جان اثری نیست مرا
مدهوشم و از خود خبری نیست مرا
خواهم که به جانب تو پرواز کنم
اما چه کنم بال و پری نیست مرا

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات از احساس جدایی و ناشناختگی خود سخن می‌گوید. او می‌خواهد به سوی معشوق پرواز کند، اما به دلیل کمبود نیرویی (بال و پر) نمی‌تواند. در واقع، او به شدت دلتنگ و در حالتی از بی‌حالی و نبودن خود را توصیف می‌کند.

رباعی شمارهٔ ۱

هوش مصنوعی: برگرد، چون من دیگر اثری از جانم ندارم؛ دیوانه شده‌ام و هیچ اطلاعی از خودم ندارم.

باز آی، که از جان اثری نیست مرا

مدهوشم و از خود خبری نیست مرا

هوش مصنوعی: می‌خواهم به سمت تو بروم و به تو نزدیک شوم، اما متأسفانه قادر به این کار نیستم چون وسیله‌ای برای حرکت ندارم.

خواهم که به جانب تو پرواز کنم

اما چه کنم بال و پری نیست مرا

رباعی شمارهٔ ۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها