هوش مصنوعی: در آخر، ای آرام قلبم، به دل من توجه کن و از بی‌وفایی دوری کن، به وفاداری نگاه کن.

هوش مصنوعی: چقدر می‌خواهی بی‌خیال باشی؟ هر لحظه بیرون برو و در آن کوچه ببین که عاشقان چگونه به حال زاری افتاده‌اند.

هوش مصنوعی: چند روزی در شهر خود را نشان بده و از آرزوهایت طوری رفتار کن که هر کسی اطرافت دیوانه‌وار به سمتت بیاید.

هوش مصنوعی: به من نگاه کن و اگر اسم من را با دشنام صدا می‌زنی، مرا مورد توجه قرار بده. اگر شایسته‌ی این احترام نیستم، حداقل نگاهی به من بینداز.

هوش مصنوعی: ای باغبان، چندان به زیبایی لاله و سرو ننگر، بلکه نگاهی به قد بلند و خوش‌فرم خودت بینداز و زیبایی چهره‌ات را تماشا کن.

هوش مصنوعی: ای کسی که می‌خواهی به من محبت کنی، به کوی عشق بیایید و نگاهی به من بینداز. من مثل استخوانی فرسوده، در سایه دیواری دراز کشیده‌ام.

هوش مصنوعی: ما نمی‌توانیم به راحتی ببینیم و از آنچه در دل داریم بپرسیم. ای رقیب، تو هم می‌توانی سوالات زیادی از ما بپرسی و چیزهای زیادی را مشاهده کنی.

هوش مصنوعی: ای زاهد، من را به خاطر پوشش پشمینی‌ام مسلمان ندان، چرا که در عمق هر تار این پارچه، بند و زنجیری نمی‌بینی.

هوش مصنوعی: هلالی، فردی زجرکشیده و رنجور است که به خاطر غم و اندوهش دچار مشکلات زیادی شده است. او از پزشک می‌خواهد که به دردها و رنج‌های او نگاه کند و ببیند که چندنوع درد و بیماری را او تحمل کرده است.