هوش مصنوعی: او هیچ‌گاه به ما نگاه نمی‌کند، حتی اگر گاهی از روی ناز هم باشد، باز هم این کار را نمی‌کند.

هوش مصنوعی: من به سر راهش می‌روم و امیدوارم که نگاهی به من بیندازد. افسوس که اگر او از کنارم بگذرد، ممکن است حتی نگاهی هم به من نکند.

هوش مصنوعی: من اینقدر از درد جدایی ناله می‌زنم، اما هیچ حزن و اندوهی در خانهٔ کسی نمی‌آفریند.

هوش مصنوعی: نتیجه عشق همین است که: اگر دل تو به غم او مشغول شود، هیچ حسرتی نداشته و هیچ تمایلی به جایی دیگر نکند.

هوش مصنوعی: اگر دل انسان به باده و جمال معشوق میل کند، هرگز نمی‌تواند از گناه دور بماند.

هوش مصنوعی: هر کسی که تو را با این زیبایی و جذابیت ببیند، چگونه می‌تواند تو را نبیند و از دل افسوس نخورد؟

هوش مصنوعی: وقتی که مانند هلالی زیبا به مقام و شرف رسیدم، دیگر هیچ‌کس چرا مانند تو که در اوج بزرگی هستی، به بندگی نمی‌پردازد؟