حزین لاهیجی » رباعیات » شمارهٔ ۳۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>افسوس که درد عشق و درمان هم نیست</p></div>
<div class="m2"><p>داغ دل گرم و مهر جانان هم نیست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>خون در طلب نعمت الوان نخورم</p></div>
<div class="m2"><p>تنها نه که نان نمانده، دندان هم نیست</p></div></div>

دیوان حزین لاهیجی (به ضمیمه تاریخ و سفرنامه حزین) کتابفروشی خیام - شیخ محمدعلی بن ابیطالب بن عبدالله حزین لاهیجی - تصویر ۴۷۴

شمارهٔ ۴۰

افسوس که درد عشق و درمان هم نیست
داغ دل گرم و مهر جانان هم نیست
خون در طلب نعمت الوان نخورم
تنها نه که نان نمانده دندان هم نیست

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات به نکات تلخی از عشق و دل‌تنگی اشاره می‌کند. او می‌گوید که افسوس عشق درد دارد و هیچ درمانی برای آن نیست. همچنین از داغ دل و محبت معشوق صحبت می‌کند و ابراز می‌کند که در جستجوی نعمت‌های زندگی، حتی نان و غذا هم کم مانده است. در نهایت به نظر می‌رسد که درد و رنج عشق و فقر از هم جدایی ندارند و او احساس تنهایی و ناامیدی می‌کند.

شمارهٔ ۳۸

شمارهٔ ۳۹

هوش مصنوعی: متأسفانه دردی که از عشق می‌برم درمانی ندارد و آتش سوزان دل هم از محبت معشوق خاموش نمی‌شود.

افسوس که درد عشق و درمان هم نیست

داغ دل گرم و مهر جانان هم نیست

هوش مصنوعی: برای به دست آوردن نعمت‌های گوناگون، خون و دل نخواهم کرد. تنها مشکل کمبود نان نیست، بلکه دندان برای خوردن هم ندارم.

خون در طلب نعمت الوان نخورم

تنها نه که نان نمانده، دندان هم نیست

شمارهٔ ۳۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده