حزین لاهیجی » رباعیات » شمارهٔ ۲۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>آن غنچه که نشکفد به گلشن لب ماست</p></div>
<div class="m2"><p>کامی که روا می نشود مطلب ماست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>در عشق دو چیز است که پایانش نیست</p></div>
<div class="m2"><p>اول سر زلف یار و آخر شب ماست</p></div></div>

شمارهٔ ۲۷

آن غنچه که نشکفد به گلشن لب ماست
کامی که روا می نشود مطلب ماست
در عشق دو چیز است که پایانش نیست
اول سر زلف یار و آخر شب ماست

هوش مصنوعی: در این بیت‌ها، شاعر به زیبایی و عشق اشاره می‌کند. غنچه‌ای که نخواهد شکفت، نشان‌دهنده آرزوهای بی‌ثمر است. همچنین، او به این نکته اشاره می‌کند که در عشق دو موضوع وجود دارد که هیچ‌گاه پایان نمی‌یابند؛ یکی موهای محبوب و دیگری شب‌هایی که گذرانده می‌شود. در واقع، عشق و زیبایی همواره در زندگی شاعر حضور دارند.

شمارهٔ ۲۵

شمارهٔ ۲۶

هوش مصنوعی: غنچه‌ای که در باغ لب‌های ما شکفته نمی‌شود، خوشی‌ای که به دست نمی‌آید، خواسته ماست.

آن غنچه که نشکفد به گلشن لب ماست

کامی که روا می نشود مطلب ماست

هوش مصنوعی: در عشق دو چیز هست که هیچ‌گاه تمام نمی‌شود: یکی آغاز سر زلف معشوق و دیگری شب‌هایی که به یاد او می‌گذرانیم.

در عشق دو چیز است که پایانش نیست

اول سر زلف یار و آخر شب ماست

شمارهٔ ۲۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده