حزین لاهیجی » رباعیات » شمارهٔ ۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>شد صید خم زلف رسایی دل ما</p></div>
<div class="m2"><p>افتاد به دام اژدهایی دل ما</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از بوی کباب می توان دانستن</p></div>
<div class="m2"><p>کز عشق در آتش است جایی دل ما</p></div></div>

دیوان حزین لاهیجی به تصحیح ذبیح الله صاحبکار - محمد علی بن ابی طالب حزین لاهیجی - تصویر ۱۹۳

دیوان حزین لاهیجی (به ضمیمه تاریخ و سفرنامه حزین) کتابفروشی خیام - شیخ محمدعلی بن ابیطالب بن عبدالله حزین لاهیجی - تصویر ۲۳۰

شمارهٔ ۲

شد صید خم زلف رسایی دل ما
افتاد به دام اژدهایی دل ما
از بوی کباب می توان دانستن
کز عشق در آتش است جایی دل ما

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به توصیف احساسات عاشقانه‌اش می‌پردازد. او با اشاره به زلف محبوبش به عنوان صید دل خود، از گرفتار شدن در عشق و عواطف شدیدش سخن می‌گوید. همچنین، با ذکر بوی کباب، به وجود حرارت عشق و آتش در دلش اشاره می‌کند که نشان‌دهنده شدت علاقه‌اش است. به طور کلی، احساساتی همچون عشق، گرفتار شدن و سوز و حرارت در دل را منتقل می‌کند.

شمارهٔ ۱

هوش مصنوعی: زلف زیبای معشوقه ما موجب شد که دل ما گرفتار گرفتاری بزرگی شود، به گونه‌ای که در دام دشواری‌های عاطفی افتاده‌ایم.

شد صید خم زلف رسایی دل ما

افتاد به دام اژدهایی دل ما

هوش مصنوعی: از بوی کباب می‌توان فهمید که دل ما در آتش عشق می‌سوزد.

از بوی کباب می توان دانستن

کز عشق در آتش است جایی دل ما

شمارهٔ ۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده