هوش مصنوعی: این بیت به نویسنده‌ای اشاره دارد که همه چیز از او نشأت می‌گیرد و او اصلی‌ترین و برترین دلیل وجود این فضای آبی رنگ (رواق کبود) است. به عبارت دیگر، وجود این مکان و زیبایی‌اش به خاطر آن نویسنده و آثار اوست.

هوش مصنوعی: در آغاز داستان، نام نیکی وجود دارد که عقل و اندیشه از زیبایی و جاذبۀ آن حیرت‌زده و درمانده شده‌اند.

هوش مصنوعی: حکمت و عقل در محافل و مجالس کوچک و بی‌اهمیت به کمبود و ضعف دچار است، همان‌طور که سخن یک فرد روستایی غیرموجه و ناآشنا با شهرنشینی، سطحی و ناچیز به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: شکرگذاری او را نمی‌توان تنها با فکر و عقل بیان کرد، زیرا مثل اینکه نتوان کوه البرز را محکم و استوار ساخت.

هوش مصنوعی: خردی که مانند خضر، راهنمایی دلسوز و دانا در بیابان است، همواره در جستجوی راهی راستین و شایسته به سوی خداوند می‌باشد.

هوش مصنوعی: اگر دل و جان به مقام دانش برسند، همین کافی است که انسان خودش را بشناسد.

هوش مصنوعی: از آغاز تا پایان، اگر به سوی عرش پرواز کند، فکر او فراتر از محدودیت‌های خود نخواهد رفت.

هوش مصنوعی: حقیقت نباید به سادگی فاش شود؛ باید حریمی داشته باشد، مانند گوهری که در دل خود رازهای بسیاری را پنهان کرده است.

هوش مصنوعی: اگر به این روستا قدم می‌گذاری و می‌خواهی راهی را پیدا کنی، باید آگاهانه و با دقت عمل کنی.

هوش مصنوعی: برای یافتن خداوند باید تلاش و جستجوی واقعی کرد، نه اینکه به دنبال چیزهای بی‌فایده باشیم.

هوش مصنوعی: اگر خودت را بشناسی، باید همچون آب زلال و تازه باشی و از خودخواهی و تنگ‌نظری دوری کنی.

هوش مصنوعی: نمی‌توانی خود را از حد و مرزهای خود بالاتر ببری، چرا که نقش و سرنوشت هر کس فقط به دست سرنوشت‌ساز اوست و خود را نمی‌شناسد.

هوش مصنوعی: آدم نادان را به حاشیه نکش، چون نادانی که فضولی می‌کند، کارش بی‌ثمر و بی‌فایده است.

هوش مصنوعی: قطره‌ای که دریا را دیده، بی‌توجه به وسعت آن، نگران و مضطرب است. در حالی که دریا بسیار وسیع و بزرگ است، دل تو تنگ و محدود است.

هوش مصنوعی: شعور تو، که محور غرور توست، مانند موش نابینایی است که در نور درخشان نمی‌تواند ببیند.

هوش مصنوعی: چشمان تو که به شدت جلب توجه می‌کنند، نتیجهٔ عدم و نیستی است و نشانه‌هایی از روح و جان تو را نمایان می‌سازند.

هوش مصنوعی: امروز هیچ خبری از زیبایی جوانی نیست و این موضوع را نمی‌شود به گذشته نسبت داد، زیرا زمان پیر و بی‌رحم است.

هوش مصنوعی: کجا ممکن است که تار و نازک به چیزی ضروری و سرسخت بچسبد؟ لطافت و نازکی شاخ و برگ، مگس را به خود جلب می‌کند؟

هوش مصنوعی: در تلاش برای رسیدن به هدف‌های دور و محال بسیاری از انرژی و زمان خود را هدر نده و سعی کن از توانایی‌ها و امکانات خود به بهترین نحو استفاده کنی.

هوش مصنوعی: راه و چاه مشخص نیست و تو در این دنیای پیچیده مثل کودک می‌مانی، اما مانند یک گل بهتر از دانایی و خرد است.

هوش مصنوعی: به این ویژگی جذاب و شگفت انگیز تو افتخار نکن، تو هنوز در بیان احساسات و افکارت محدود هستی؛ بنابراین سعی نکن چیزی را ترجمه یا منتقل کنی.

هوش مصنوعی: اگر در راه حق و حقیقت قدم می‌گذاری، باید به پیروی از پیامبر، یعنی پیامبر اسلام، توجه کنی؛ زیرا این راه درست و مستقیم است و اگر از آن خارج شوی، به بی‌راهه می‌روی.