حزین لاهیجی » غزلیات ناتمام » شمارهٔ ۸۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>به این شوخی اگر ریزد، سخن مستانه زان لب‌ها</p></div>
<div class="m2"><p>فرو ریزد، شکست توبه، از آغوش مشرب‌ها</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چو ابر از فیض ریزش، گرمی حرص و هوا بشکن</p></div>
<div class="m2"><p>علاجی از عرق کردن ندارد بهتر، این تب‌ها</p></div></div>

دیوان حزین لاهیجی به تصحیح ذبیح الله صاحبکار - محمد علی بن ابی طالب حزین لاهیجی - تصویر ۵۷۲

شمارهٔ ۸۳

به این شوخی اگر ریزد سخن مستانه زان لب ها
فرو ریزد شکست توبه از آغوش مشرب ها
چو ابر از فیض ریزش گرمی حرص و هوا بشکن
علاجی از عرق کردن ندارد بهتر این تب ها

هوش مصنوعی: شاعر در این بیت به شوخی و گفتار مستی اشاره می‌کند که می‌تواند تأثیرات عمیقی داشته باشد. او به شکستن توبه و آزاد شدن از قیود اشاره می‌کند و می‌گوید که مانند باران که بر زمین می‌ریزد، حرص و تمایلات نفس نیز باعث تخریب می‌شوند. در نهایت، او نتیجه می‌گیرد که بهتر است به جای عرق کردن و تحمل تب‌ها، به سراغ راه‌حل‌های بهتر برویم.

شمارهٔ ۸۱

شمارهٔ ۸۲

هوش مصنوعی: اگر به این شوخی کم توجهی کند، سخنان پرشور و شوق از لبان او جاری خواهد شد و او به خاطر لذت‌های نوشیدنی‌ها به وعده‌های خود پشت خواهد کرد.

به این شوخی اگر ریزد، سخن مستانه زان لب‌ها

فرو ریزد، شکست توبه، از آغوش مشرب‌ها

هوش مصنوعی: اگر بپذیریم که مثل ابر، با نعمت و بخشش خود، از گرما و تمایلات نفسانی فاصله بگیریم، درمانی برای این عرق‌کردن و تب‌ها وجود نخواهد داشت.

چو ابر از فیض ریزش، گرمی حرص و هوا بشکن

علاجی از عرق کردن ندارد بهتر، این تب‌ها

شمارهٔ ۸۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده