هوش مصنوعی: خاک به خاطر گریه‌های ما آرامش خود را از دست داده و مانند جیوه بی‌قرار شده است. دستی که ما را در بر می‌گیرد، به دلیل اشک‌هایمان مانند گردابی به هم ریخته و نامنظم شده است.

هوش مصنوعی: ما آنقدر قدرت نداریم که بخواهیم بر چشم دشمنان خود غم و اندوه‌مان را بپوشانیم، چون این جای غم دیگر به شدت از گریه‌های ما پر شده است و دیگر نمی‌توان آن را نادیده گرفت.

هوش مصنوعی: چه چیز عجیبی است اگر آسمان به خاطر درد و ناراحتی ما نرم و آرام شود؟ دل‌های سخت و سنگی بت‌ها هم از اشک‌های ما نرم شود و به حالت آب درآید.