حزین لاهیجی » غزلیات ناتمام » شمارهٔ ۳۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>خدا درمانده نگذارد به عالم، بی نصیبان را</p></div>
<div class="m2"><p>عصای کورفهمان می کند، چوب ادیبان را</p></div></div>

دیوان حزین لاهیجی به تصحیح ذبیح الله صاحبکار - محمد علی بن ابی طالب حزین لاهیجی - تصویر ۵۶۶

شمارهٔ ۳۷

خدا درمانده نگذارد به عالم بی نصیبان را
عصای کورفهمان می کند چوب ادیبان را

هوش مصنوعی: این دو بیت بیانگر این است که خداوند افرادی که در زندگی بی‌نصیب هستند را تنها نمی‌گذارد و به آنان کمک می‌کند. همچنین، اشاره به این دارد که دانایی و فهم عمیق، می‌تواند به افرادی که از درک عمیق زندگی ناتوانند، کمک کند. در واقع، شعر به اهمیت توجه و یاری رساندن به دیگران و دانش اشاره دارد.

شمارهٔ ۳۵

شمارهٔ ۳۶

هوش مصنوعی: خداوند هرگز اجازه نمی‌دهد کسانی که در زندگی خود محروم هستند، به حال خود رها شوند. او به افرادی که درک درستی از مسائل ندارند، کمک می‌کند و به آن‌ها روزنه‌ای از امید و کمک می‌رساند.

خدا درمانده نگذارد به عالم، بی نصیبان را

عصای کورفهمان می کند، چوب ادیبان را

شمارهٔ ۳۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده