هوش مصنوعی: ای کاش که درد و رنج تو، مانند شعله‌ای در دل وجودم باشد، و زیبایی گلستان‌ها را با رنگ لعل تو در سکوتی شیرین بشناسم، در حالی که سوسن‌ها نیز به زبان می‌آیند.

هوش مصنوعی: بهار زیبایی چهره‌ات در هر گوشه، دل‌های زیادی را بی‌خانمان کرده است. عشق تو چنان شعله‌ای افروخته که بلبلان، لانه‌های خود را رها کرده‌اند.

هوش مصنوعی: در هیچ کجای دنیا، نه در سرزمین کنعان و نه در بازار مصر، نمی‌توان به تماشای کاروان‌هایی که سرگردان و حیرت‌زده‌اند، پرداخت.

هوش مصنوعی: مطرب لازم ندارد تا ما را به شنیدن وادارد، نسیم آشنایی خود به تنهایی می‌تواند دل را شاد کند و نیستان‌ها را پر شور نماید.

هوش مصنوعی: اگر قلبی سخت و بی‌رحم داری، عشق می‌تواند آن را نرم کند و دردهایت را تسکین بخشد و به عمق وجودت نفوذ کند.

هوش مصنوعی: عشق و علاقه‌ام به تو آن‌قدر زیاد است که نیازی به راهنما ندارم. تنها کافی است که زیبایی‌هایت را بگویی تا همه شک و تردیدها از بین بروند.

هوش مصنوعی: عشق به شدت و عمق احساساتم را تحت فشار قرار می‌دهد و به گونه‌ای مرا می‌سوزاند که درد را تا استخوان‌هایم حس می‌کنم. همچنین، شتابی که در این احساسات دارم، سنگینی نشانه‌های عاطفی را بر دوشم می‌گذارد.