هوش مصنوعی: کسانی که خاک راه تو را ارزشمند می‌دانند و به آن احترام می‌گذارند، اگر تو به روشنی در مقابلشان ظاهر شوی، کارهای شگفت‌انگیزی می‌کنند.

هوش مصنوعی: می‌بینم که زنان زیبا و فیلمی این شهر، صبر و شکیبایی ما را به سخره می‌گیرند و بر تن خود می‌کنند.

هوش مصنوعی: عشق مانند نمکی است که بر سفره‌اش هیچ چیزی کم نمی‌شود، حتی اگر تمام جهان را به صدا درآورند.

هوش مصنوعی: رازهایی که پیر میکده در تنهایی فاش نکرد، به ترس از این دارم که در میکده‌ها علنی شوند.

هوش مصنوعی: خاک سیاه در کاسه می‌ریزد، به خاطر حسد و غیظی که از نگاه آشنا در دل دارد، خون آلود می‌شود.

هوش مصنوعی: در مکتب ما، اگر کافری سجده کند، پذیرفته نیست. بنابراین، سپاسی که کسانی که محبت را انکار می‌کنند، نشان دهند نیز ارزش ندارد.

هوش مصنوعی: دردی که در درون من وجود دارد، تنها به خاطر مردم و جهان است. شاید تنها در گوشه‌ای از تنهایی بتوانند برای آن درمانی پیدا کنند.

هوش مصنوعی: کسانی که در عشق تو شکست خورده‌اند، جان خود را فدای یک نگاه تو می‌کنند تا تو را در دو جهان به نمایش بگذارند.

هوش مصنوعی: تنها گفتگوهای آشنای محبوبم ارزشمند است و هیچ درسی برای کودکان نخواهد بود اگر عشق را به شیوه‌ای دیگر نتوانند بیان کنند.

هوش مصنوعی: زمان آن فرارسیده که مغازه را تعطیل کنیم، تا شیخ شهر نیز به بت پرستان اقتدا کند.

هوش مصنوعی: آنهایی که عاشقانه به یاد تو هستند، جانشان را فدای لحظه‌هایی می‌کنند که نسیم صبحگاهی به یاد تو بیاید.

هوش مصنوعی: آیا ممکن است که کسانی که به هنر و ادبیات آشنا هستند، از زیبایی و لطافت نوشته‌های تو قدردانی و ستایش کنند؟