هوش مصنوعی: دل آزاد باید در نزد خداوند با یاد او باشد و فراموشی نسبت به غیر او.

هوش مصنوعی: وقتی دل از فکر و خیال شخصی خود خالی شود، به عنوان مکان خاص و مقدسی برای وجود الهی تبدیل می‌گردد.

هوش مصنوعی: هر لحظه نسیم خوشایندی می‌وزد که دل را آرام می‌کند، اما فقط برای کسانی که با آن آشنا هستند.

هوش مصنوعی: ای تو که جلوه‌گاه عاشقان هستی، کاش هیچ‌کس از در تو جدا نشود.

هوش مصنوعی: عاشق تا کی باید به خاطر زیبایی‌ها و حرکات تو دچار درد و رنج شود؟

هوش مصنوعی: تا کی می‌خواهی در خفا خود را نشان دهی؟ از وجود تو هر جا که برویم، مشکلات و آشوب‌ها به‌وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: زلف‌های تو مانند کفر، مانع نور و روشنی است، در حالی که چهره‌ی زیبای تو به انسان‌ها راهنمایی می‌کند.

هوش مصنوعی: چهره‌ات را نمایان کن تا ذرات ریز معلق در هوا بسوزند.

هوش مصنوعی: زیبایی خود را در لباس یکتا و منحصر به فرد خود نشان بده تا تمام مرزهای من و ما از بین برود و تنها یکی باشیم.

هوش مصنوعی: در اینجا به کسانی که به زهد و پرهیزگاری چسبیده‌اند، توصیه می‌شود که با نوشیدن می و لذت از زندگی، به وحدت ذات الهی دست یابند. به نوعی تأکید بر این است که نباید خود را محدود به قیود زهد کرد، بلکه باید از لذت‌های معنوی و حسی نیز بهره برد.

هوش مصنوعی: هر چیزی که عشق را ایجاد کند، از طرف خداوند است، و اگر عاشقانه‌ای اشتباه کند، نباید به آن خطا توجه کرد.

هوش مصنوعی: هرکس از خود و ویژگی‌هایش رها شود و به مرحله‌ای از وجود برسد، کسی که او را ببیند، در حقیقت ذات واقعی او را مشاهده کرده است.