هوش مصنوعی: من به دل گفتم که این یار من است، اگر چه به خون خود دست زده، اگر این معشوق من است.

هوش مصنوعی: کف‌هایی که بی‌مناسبت به بستر تو افتاده‌اند، تنها به خاطر تو گل‌افشانی کرده‌اند؛ این سخن نشان‌دهنده‌ی ناآگاهی و ناامیدی است.

هوش مصنوعی: میان تو و آیینه، زنگاری از زیبایی وجود دارد، و هر نفس که می‌کشم، دل من پر از غبار و اندوه است.

هوش مصنوعی: آیا دل من به آن لب شیرین پیامش می‌رسد؟ زیرا ناله‌های غم‌انگیز من همچون نی، از درد و اندوه سرشار است.

هوش مصنوعی: ما در ظلم و ستم او به سر می‌بریم، اما دل او هیچ ناراحتی ندارد. این یکی از بسیاری ستم‌هایی است که به ما شده است.

هوش مصنوعی: هر چیزی که ما به آن نگاه کردیم، با گذر زمان از دست رفت و درد و اندوهی بر جا ماند. زیبایی و ارزش گل‌ها به خاطر این تجارب زندگی است.

هوش مصنوعی: هر کس از زیبایی‌ها و لذت‌های زندگی استفاده کند، به او پاداشی می‌دهد. یکی از تلخی‌های روزگار این است که این لذت‌ها به راحتی به دست نمی‌آید.

هوش مصنوعی: حزین بر روی زمین به یاد کسانی که در دلش جا دارند، این دو یا سه بیت شعر را نوشتم تا یادگاری از آنها باشد.