هوش مصنوعی: ای درگاه قصر باعظمت تو، که مثل آسمان افراشته است، نور خورشید و ماه در مسیر تو به اندازه رد پای تو کم رنگ می‌شود.

هوش مصنوعی: روشنی اندیشه تو مانند نوری است که در تاریکی درخشان می‌شود و در دل خیالم، چهره‌ات همچون ماه در شب تار است.

هوش مصنوعی: دوختِ این لباس زیبا و دلربا، هنری است که خیاطی بزرگ و توانا انجام داده و این لباس به زیبایی و شکوه تو می‌افزاید.

هوش مصنوعی: تبلیغ و پیام رسانی به قدر و مقام توست. این خود نشانه‌ای از عظمت و بزرگی تو به شمار می‌رود، مانند نزول آیات آسمانی.

هوش مصنوعی: تو با نور وجودت، تاریکی‌های زمان را از بین برده‌ای و در کمال تعادل، جلوه‌گر شده‌ای.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که هیچ مردی که دارای ایمان و دیانت نباشد نمی‌تواند به وجود تو به عنوان حقیقت و واقعیت پایبند بماند. این موضوع به وضوح و با دلیل قابل اثبات است.

هوش مصنوعی: در این بیت poet نشان می‌دهد که در مقابل بزرگی و کرم تو، حتی ابرها از حیا شرمنده‌اند و قطرات عرقی از خود دارند. این تصویر به ما می‌گوید که به خاطر بزرگی و عظمت تو، همه چیز در طبیعت نیز تحت تأثیر قرار می‌گیرد و حالت عجز و نیاز را به خود می‌گیرد.

هوش مصنوعی: آسمان به خاطر نیازش، به درگاه قصر تو خاضع و تسلیم شده و در نرمی و انحنا به تو احترام می‌گذارد.

هوش مصنوعی: کسی که در مسیر تو قدمی برمی‌دارد، باید نخستین گام خود را در لبهٔ بلند و باعظمت بناهایی همچون کاخ کبریا بردارد.

هوش مصنوعی: به جز تو، چه کسی می‌تواند بار سنگین مقام و عظمت را بر دوش بکشد؟

هوش مصنوعی: ای کسی که حجاب را کنار می‌زنی و نور حقیقت را نمایان می‌کنی، یا آگاهی بر رازها و باطن‌ها، یا کسی که پرده‌ها را کنار می‌زند.

هوش مصنوعی: اگر شبنم نباشد، دیگر نمی‌تواند باغی سرسبز و تازه بماند. گل‌ها البته به خاطر حیا و شرم، بر روی تو در عرق نشسته‌اند.

هوش مصنوعی: تیغ تو همچون اژدهایی است که دم خود را به دست گرفته و موسی نیز با عصای خود معجزه انجام داد و اژدها را مهار کرد.

هوش مصنوعی: به خاطر شوق و اشتیاقی که دارم، دست خطم بی‌خواسته و ناخواسته بر روی کاغذ نقش بست و شروع به نوشتن شعری از دل و فطرت خود کردم.