سید حسن غزنوی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۴۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای دل ز غمش ناله زاری می کن</p></div>
<div class="m2"><p>با درد به حیله روزگاری می کن</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ای جان به لب رسیده این روزی چند</p></div>
<div class="m2"><p>هرگونه که هست دارو آری می کن</p></div></div>

شمارهٔ ۱۴۴

ای دل ز غمش ناله زاری می کن
با درد به حیله روزگاری می کن
ای جان به لب رسیده این روزی چند
هرگونه که هست دارو آری می کن

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از دل خود شکایت می‌کند و می‌گوید که با وجود درد و رنج، سعی می‌کند به زندگی ادامه دهد. او به سختی‌های زندگی اشاره می‌کند و از وضعیت دشوار خود می‌گوید که به شدت خسته شده و به دنبال راهی برای تسکین دردش است.

شمارهٔ ۱۴۲

شمارهٔ ۱۴۳

هوش مصنوعی: ای دل، به خاطر غم او، ناله و زاری کن و با وجود درد، به چاره‌جویی در برابر روزگار بپرداز.

ای دل ز غمش ناله زاری می کن

با درد به حیله روزگاری می کن

هوش مصنوعی: ای عزیزم، روزها گذشت و تو به شدت به جان رسیده‌ای. هر طوری که ممکن است، دارویی بیاور تا به حال دلخوشی برسانی.

ای جان به لب رسیده این روزی چند

هرگونه که هست دارو آری می کن

شمارهٔ ۱۴۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده