سید حسن غزنوی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>می بر کف من نه که دلم پر تاب است</p></div>
<div class="m2"><p>وین عمر گریز پای چون سیماب است</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بشتاب که آتش جوانی آب است</p></div>
<div class="m2"><p>بر خیز که بیداری دولت خواب است</p></div></div>

شمارهٔ ۱۴

می بر کف من نه که دلم پر تاب است
وین عمر گریز پای چون سیماب است
بشتاب که آتش جوانی آب است
بر خیز که بیداری دولت خواب است

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به مفهوم زودگذر بودن عمر و جوانی اشاره می‌کند. او می‌گوید که دلش پر از هیجان است و زندگی مانند مایع غیلی است که به سرعت می‌گذرد. از خواننده می‌خواهد که از خواب و سکون خارج شود و از جوانی خود بهره‌برداری کند، چون این دوره از زندگی بسیار ارزشمند و قابل استفاده است.

شمارهٔ ۱۲

شمارهٔ ۱۳

هوش مصنوعی: لطفاً برای من جامی بریز که دلم پر از احساسات و تلاطم است. این عمر کوتاه و فراری مثل جیوه است و به سرعت از دست می‌رود.

می بر کف من نه که دلم پر تاب است

وین عمر گریز پای چون سیماب است

هوش مصنوعی: بشتاب و از لحظات جوانی بهره ببر، زیرا جوانی مانند آتشی است که در حال خاموش شدن است. برخیز، زیرا در دنیای خواب و سستی، موفقیت و سرنوشت خوب به دست نمی‌آید.

بشتاب که آتش جوانی آب است

بر خیز که بیداری دولت خواب است

شمارهٔ ۱۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده