مجد همگر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۹۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای باغ اگر تو خرمی رخت کجاست</p></div>
<div class="m2"><p>وان دولت تیز و رونق بخت کجاست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گر منزل رستمی پی رخش تو کو</p></div>
<div class="m2"><p>ور تختگه جمی جم و تخت کجاست</p></div></div>

شمارهٔ ۹۱

ای باغ اگر تو خرمی رخت کجاست
وان دولت تیز و رونق بخت کجاست
گر منزل رستمی پی رخش تو کو
ور تختگه جمی جم و تخت کجاست

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر از باغی صحبت می‌کند که از زیبایی و شکوه خالی است. او از رونق و خوشبختی می‌پرسد و به دنبال نشانه‌هایی از قدرت و عظمت رستم و تخت جمشید است، که این روزها دیگر اثری از آن‌ها نیست. شاعر احساس ناامیدی و غم را از فقدان این زیبایی‌ها و شکوه‌ها بیان می‌کند.

شمارهٔ ۸۹

شمارهٔ ۹۰

هوش مصنوعی: ای باغ، اگر تو زیبایی و شادابی داری، پس آن خوشبختی و رونق کجاست؟

ای باغ اگر تو خرمی رخت کجاست

وان دولت تیز و رونق بخت کجاست

هوش مصنوعی: اگر جایی از رستم پیدا کنی، سوار بر اسبت را بیاب؛ یا تخت و مکان جمشید کجاست؟

گر منزل رستمی پی رخش تو کو

ور تختگه جمی جم و تخت کجاست

شمارهٔ ۹۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده