هوش مصنوعی: ای پروردگار، در حکمت دین تو، معجزه‌ات زنجیرهای جادو و طلسم‌های این دنیا را شکست.

هوش مصنوعی: در دشت وسیع جهان، تو را از خطرات و مشکلات محافظت می‌کنم، همان‌طور که شیر از جایی که آهوها چرا می‌کنند، دوری می‌گزیند.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای که نماد متعادل بودن تو است، چنان سایه‌ای بر زمین می‌افکند که حتی پرنده‌ای دیگر هم از نزدیک شدن به آن احتیاط می‌کند.

هوش مصنوعی: حریف تو بارها تلاش کرده اما نتوانسته به انصاف تو برسد و از معابد مختلف نیز به تزویر و فریب، جایگاه و حقیقت وجود تو را درک کند.

هوش مصنوعی: خدمت‌گزار واژه‌های تو لولو شده است و از جایی که این برای همیشه در سکوت است، لولو به همین دلیل لال به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: هیچ کس مانند تو را در کل دنیا ندیده است، و شبیه تو را زمانه نیز نمی‌تواند تصور کند.

هوش مصنوعی: جهان وقتی تو را شناخت، تمام وجودش در حالتی غیرقابل عذرخواهی غرق شد.

هوش مصنوعی: وقتی انسان را در ذات خود می‌نگری، چه می‌گوید؟ می‌گوید که جز خداوند هیچ معبودی نیست.

هوش مصنوعی: عروس زیبایی‌های جهان به قدری به تو علاقه‌مند شده که هرگز آرزوی دیگری در دل نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: از حسادت فکر تو، هر شب نور چشم آسمان به خاطر ابروهای پرپشت و تاریکت کم‌رنگ می‌شود.

هوش مصنوعی: صبح با دستش، گریبان خود را از عشق پاره کرد و گیسوان شب را که گویی سنجاقی برای وصل عشق بود، آزاد کرد.

هوش مصنوعی: سر سنجقت، در راه پیروزی و کامیابی، به گونه‌ای است که مانند چرم، از ترکیب زاج و مازو به دست می‌آید.

هوش مصنوعی: هر کسی که از کوزه‌ای که برخلاف توست جرعه‌ای بنوشد، سرش مانند کاسه‌اش به زمین می‌افتد و دچار آسیب می‌شود.

هوش مصنوعی: کسی که مانند سرطان با شما به طرز غیرمنتظره‌ای رفتار می‌کند، زمانی که ستاره ثور بر او تاثیر می‌گذارد، با مشکلات و دردسرها مواجه می‌شود و نمی‌تواند به خوبی ادامه دهد.

هوش مصنوعی: من کسی هستم که وقتی سایه‌ی پذیرش تو بر سرم افتاد، آفتاب ختایی نسب مرا به هندی تبدیل کرد.

هوش مصنوعی: وقتی درد و زخم عشق تو بر گردن و سر من سنگینی می‌کند، به خاطر گرما و حمایت تو، تصمیم دارم به آسمان تکیه کنم و با آن به مبارزه بپردازم.

هوش مصنوعی: سعی و تلاش من در برابر دشمن بدخواهی که عجول است، شبیه داستانی است که در آن کودکی و ماری وجود دارد و همچنین زاهدی و راستی.

هوش مصنوعی: جهان به قدری خراب و ناپسند شده است که انسان‌های فاسد و بددل دیگر نمی‌توانند دوستان واقعی را از دشمنان تشخیص دهند.

هوش مصنوعی: کافی است که با یک اشاره من دل شاه را شاد کنم، نیازی به بیان نکات زیاد نیست.

هوش مصنوعی: لحظه‌ای از راه خوشی و نعمت حرفی می‌زنم، هرچند که ممکن است در این مسیر، زبانم به چالش بیفتد و از گفتن حرف‌های زیبا بازماند.

هوش مصنوعی: در این زمان، هوای آسمان و زمین به خاطر سردی و نفسی که از سرما به وجود آمده، پر شده است.

هوش مصنوعی: به خاطر سرما، آرزو می‌کنم که این گرما، جهتش را تغییر دهد و مانند پوستین، من را به سمت دیگری بکشاند.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای که در آسمان پرواز می‌کند، به آرزوهایش فکر می‌کند و می‌پرسد: جایی برای نشستن و آرامش وجود ندارد؟ کی می‌توانم به آب گرم و آتش و آسایش برسم؟

هوش مصنوعی: در اینجا می‌گوید که من مطمئنم زاهدی که در چله‌نشینی خود به نماز صبح می‌پردازد، در هنگام صبحانه به خاطر اینکه وضو نگرفته است، از این کار خودداری می‌کند.

هوش مصنوعی: در این هوا که من زندگی می‌کنم و در آن احساس آرامش می‌کنم، تعداد زیادی از خدمت‌گزاران و بنده‌ها به وفور وجود دارند.

هوش مصنوعی: در این مدت سه‌ماهه، جوان خوش‌چهره‌ای از خطرها در امان است، زیرا در دست مردانی با شخصیت و محترم قرار می‌گیرد و از آسیب‌ها محافظت می‌شود.

هوش مصنوعی: من که همیشه در سرمای روز و شب زندگی می‌کنم، حس می‌کنم که وطنم را از دست داده‌ام؛ به قدری سرما آزارم می‌دهد که مانند کدو، بی‌جان و بی‌مغز شده‌ام.

هوش مصنوعی: روزگار مانند گرگی به من آسیب رسانده است و من از این روزگار ناپسند به شدت بیزارم.

هوش مصنوعی: هر چیزی که گرگ درد بتواند، به خاطر معجزه تو، با لطف و محبت از برطرف کردن مشکلات و دردها عاجز است.

هوش مصنوعی: من به دیگر نعمت‌های سلطنتی که دارم امید دارم که نتیجه‌ای خوب از آنها به دست آید.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که حتی اگر من در ستایش تو همچون مویی شکاف بروم، اما آیا تو حتی برای یک مو هم لطف و عنایت نخواهی داشت؟