هوش مصنوعی: ای پادشاهی که به حق و حقیقت سلطنت می‌کنی و قدرت تو از جایگاه والای تو می‌درخشد، بر تخت خود نشسته‌ای و به آسمان‌ها نگاه می‌کنی.

هوش مصنوعی: وقتی از خاک پارس بیرون آمدم و خواستم سفر کنم، به خودم گفتم که به خاک آستان تو برگردم و لباس خود را در آنجا بگذارم.

هوش مصنوعی: سال گذشته دور از حال خودم بودم و هیچ ارتباطی به وقایع نداشتم؛ حتی در زمانی که وجود نداشتی، هیچ ارتباطی با خودم نداشتم.

هوش مصنوعی: در این زمان، وقتی از تو خواستم که گذشته‌هایت را فراموش کنی، تنها چیزی که دیدم، سادگی و خلوص وجود خودم بود.

هوش مصنوعی: من به خاطر ناامیدی‌های مکرر از خودم و همچنین ناملایمات و سختی‌هایی که تجربه کرده‌ام، خیلی دلگیر و پریشان هستم.

هوش مصنوعی: از که باید بپرسم که دلیل رنج من از این ناکامی چیست؟ آیا این رنج ناشی از زمانه است، یا به خاطر کوتاهی و قصور خودم، یا به خاطر قسمت و سرنوشتم؟