هوش مصنوعی: نه عشق تو به من آرامش می‌دهد و نه غم تو از مسیر زندگی‌ام کنار می‌رود.

هوش مصنوعی: هر روز تو به من بی‌مهری می‌کنی و هر لحظه من به خاطر غمت می‌گریم.

هوش مصنوعی: اگر اکنون مانند مور باشد، بگذارید کوچک و بی‌اهمیت باشم. و اگر مانند کوه هستم، اجازه دهید بزرگ و استوار باشم.

هوش مصنوعی: از آتش درونم می‌سوزم و از اشک‌هایی که از چشمانم می‌ریزد، شنا می‌کنم.

هوش مصنوعی: هر شب نیمه شب، آینه آسمان به خاطر درد و غم من سیاه و تیره می‌شود.

هوش مصنوعی: گاهی اوقات، اشک و داغ دل من مانند شعله‌ای درخشان، شب تیره و تار من را روشن می‌کند.

هوش مصنوعی: گاهی روز روشن به خاطر دود و صدای هشدار صبحگاهی، تاریک و گرفته می‌شود.

هوش مصنوعی: از تو هیچ خواسته‌ای ندارم و از هیچ کس دیگری نیز نمی‌خواهم که به من چیزی بدهد یا خواسته‌ام را برآورده کند.

هوش مصنوعی: جز ادعای دوستی کار دیگری نکردم، و خودم را جز این گناه نمی‌بینم.