هوش مصنوعی: در شب وداع، به سوی راه درست قدم برداشتم تا با هدف خدمت به صاحب عالم و آفریننده بزرگ ادامه دهم.

هوش مصنوعی: چشم من از نور آفتاب آسمانی خالی نیست و از نور آفتاب زمینی نیز پر از اشک و احساسات می‌باشد.

هوش مصنوعی: وقتی که شاه با رنگی بر صورت خود نقاب می‌زند، زیبایی صبح که از چهره‌اش پیداست، نقاب را کنار می‌زند و نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: اشکی که از چهره‌اش می‌ریزد، همچون نقره‌ای است که بر روی شیشه‌ای زیبا جاری می‌شود.

هوش مصنوعی: بر سر آن لب، مانند عقیق، باقی مانده است و اشک‌ها مانند قطره‌های شبنم بر روی عناب چکیده‌اند.

هوش مصنوعی: دل من از اشک‌های او سوخته و حقیقت این است که هیچ‌کس دلی را ندیده که به‌خاطر اشک، به این حالت درآید.

هوش مصنوعی: به خاطر آن که دلم به شدت آتشی شده است، بخار و دود نفس را به همراه اشک که مثل خون درونم را می‌سوزاند، حس می‌کنم.

هوش مصنوعی: او نشست و داستان‌هایی دربارهٔ دوری از هر جا را گفت و شکایت‌هایی از جدایی را از هر موضوعی خواند.

هوش مصنوعی: او آن لعل را همچون می در جام روانه کرد، که تلخی عتابش شیرینی جان‌افزای همچون شراب است.

هوش مصنوعی: این غزل را با صدای بلند بخوان، در حالی که اشک‌های من جاری است، به گونه‌ای که زمین زیر پایم از آب چشم‌هایم خیس شده است.

هوش مصنوعی: در میان دوستان و یاران، شب بلای تو را به سر می‌برم و از تو جدا مانده‌ام در عذاب شدید.

هوش مصنوعی: من در عشق تو غرق شده‌ام و تو در پی چیزی دیگری هستی که این رفتارت با آداب و رسوم عشق و محبت سازگار نیست.

هوش مصنوعی: دل من در پی تو بی‌تاب و ناآرام شد، همچنان که تو زادگاه مرا ترک کردی. سرم از غم دوستانم به دور افتاد، همان‌طور که تو چهره‌ات را از آن‌ها برگرداندی.

هوش مصنوعی: من به چهره تو امید دارم و تصمیم تو مرا به سفر می‌برد؛ من به همراهی تو تمایل دارم و تمایل تو مرا به رفتن به سفر می‌کشاند.

هوش مصنوعی: برای بهشت و زیبایی گلشن و باغ، کوه‌ها و دشت‌ها را مقایسه نکن و مجلس و خلوت را با هم برابر نساز. اینجا اشاره به زیبایی و آرامش خاصی دارد که در مکان‌های خاص وجود دارد.

هوش مصنوعی: از زمانی که تو مرا در دل خود جا داده‌ای، فکر می‌کنم که من را به ویرانی و ناامیدی انداخته‌ای.

هوش مصنوعی: دل و روح من در آتش درد و رنج می‌سوزد و تو از من دوری، مانند گنجی که ثابت و بی‌حرکت است. اما این دوری نتوانسته خشم و ناامیدی من را خاموش کند.

هوش مصنوعی: هر چیزی را که می‌دانی بگو و درباره سفر سخن نگو. هر کاری که می‌خواهی بکن، اما در مورد جدایی صحبت نکن.

هوش مصنوعی: هر دستی که در امنیت و ترس با تو همراهی می‌کند، و هر پایی که در گرما و سرما با تو در حرکت است، نشان‌دهنده این است که تمام وجودم در تمامی حال‌ها و شرایط در کنارت است.

هوش مصنوعی: پاسخ دادم که در مورد تصمیم این سفر با من ناخوشنودی نکن، چون این نارضایتی از تو درست نیست.

هوش مصنوعی: رنج و سختی در سفر به ویژه برای دوستان امری عادی است و جدایی از معشوق نیز برای عاشقان ناگوار نیست.

هوش مصنوعی: شنیده‌ای از داستان‌ها و حکایت‌ها و دیده‌ای میوه‌هایی از آن، به روایت‌هایی رسیده‌ای و مطالبی را در کتاب‌ها خوانده‌ای.

هوش مصنوعی: وفای لیلی و مجنون، عشق و وفاداری را به تصویر می‌کشد؛ همچنین، زیبایی و جذابیت زینت و زید، نشان‌دهنده عشق‌های پرشور و پر از درد و رنج است. داستان وامق و عذرا نیز به مصیبت‌ها و مشکلاتی که عشق به همراه دارد، اشاره می‌کند، در حالی که دعد و رباب نماد محبت و توجه در زندگی عاشقانه‌اند.

هوش مصنوعی: بسیاری از مسیرهای بی‌پایان در اختیار گذاشته شده و دریاهای بی‌کرانی دیده شده‌اند.

هوش مصنوعی: این بیت به احساس عمیق جدایی و تلخی ناشی از آن اشاره دارد. شاعر می‌گوید که به خاطر دوری محبوب، زندگی‌اش تحت تأثیر قرار گرفته و تلخی جدایی را تجربه می‌کند. او از طرفی به زیبایی و جذابیت محبوب اشاره می‌کند و از طرف دیگر به حالت خود، به عنوان کسی که در صحنه عشق و جدایی گرفتار است، پرداخته است. در واقع، شاعر نگران است که تلخی جدایی چگونه بر او اثر گذاشته و او را تغییر داده است.

هوش مصنوعی: دری که مراقب آن، یک انسان با تجربه و دانا است، دروازه‌ای است که ستاره‌های ریز و درشت به آن وابسته‌اند و به آنجا می‌آیند.

هوش مصنوعی: از تاریکی و ظلمتی که در این درگاه وجود دارد، دور می‌شوم و به بارگاه خورشید تابان و روشنایی می‌روم.

هوش مصنوعی: از عمق دل خود شکایت می‌کنم مانند کسانی که دل شکسته دارند، و در آن مکان مقدس، مانند گناهکاران به راستی اشک می‌ریزم.

هوش مصنوعی: به گفته کسی که دعوت به خدا را مطرح می‌کند، هیچ مانعی بین دعا و درخواست فرد مظلوم و خالق آسمان‌ها وجود ندارد.

هوش مصنوعی: من به سوی دیوان غم می‌روم و از زبان صاحب دیوان، پاسخ‌های شرق و غرب را می‌شنوم.

هوش مصنوعی: از سال‌های سخت و دشوار شکایت می‌کنم و از قلم ابر نوال، وزیر فتح دروازه، یاری می‌طلبم.

هوش مصنوعی: آصف و دستور عادل به خاطر کمال و عدالتی که دارند، ستایش شده‌اند و مانند آفتابی روشن در میان دیگران درخشان هستند.

هوش مصنوعی: آسمان پر از جلال و دریای بخشش، شمس‌الدین، مشاور کشور و صاحب اختیار مردم و امور آنهاست.

هوش مصنوعی: بهشت مکانی است که به خاطر لطف و قهر خداوند، پاداش نیکوکاران و مجازات خلافکاران در آن مشخص شده است.

هوش مصنوعی: در میدان جنگ و در مجالس شادماني، کف زرفشان تند و زنده است. گاهی به شوق و سرور می‌زند و گاه به شدت ضرب می‌کند.

هوش مصنوعی: با اراده قوی و تصمیم درست، به خواسته‌ای مؤثر و با خوی انسان‌های بزرگ و نظر صحیح می‌رسیم.

هوش مصنوعی: ذرات خاک را از باد محافظت کند و اجزاء آتش را در آب نگه دارد.

هوش مصنوعی: اگر باران از ابر نریزد به فرمان خدا، حتی یک قطره آتش هم به جای آن فرو خواهد ریخت. این نشان می‌دهد که همه چیز تحت کنترل اوست و هیچ چیزی جز اراده او نمی‌تواند اتفاق بیفتد.

هوش مصنوعی: اگر کسی از داستان او به شوق آید و به همین دلیل به سمت آرزوهای خود برود، مانند سرابی می‌ماند که در هوا شکل می‌گیرد.

هوش مصنوعی: با فهم و عقل خود، رفتارهای غیرطبیعی و خطرناک را از بین ببریم و با دانش، نادانی ذاتی را از جانوران متمایز کنیم.

هوش مصنوعی: آیا تو اوج آفرینش و بهترین مخلوقی یا برترین جداکننده انسان‌ها و نماینده نژادها؟

هوش مصنوعی: در آسمان هیچ‌چیز مانند تو وجود ندارد و تنها در خیال می‌توان شبیه تو را تصور کرد، چشم زمانه فقط در خواب به تو نگاه می‌کند.

هوش مصنوعی: به خاطر تو، دل و جانم به سرود و سخن واداشته می‌شود و نام تو با افتخار در نوشته‌ها با بالاترین عناوین یاد می‌شود.

هوش مصنوعی: قبل از اینکه حروف و کلمات تحت تاثیر دامنت قرار بگیرند، بسیاری از آنها از قلاب گیر می‌کنند.

هوش مصنوعی: در روزگار تو، ناهماهنگی و ناعدالتی از دنیا دور نشده، مگر اینکه زیبایی و جذابیت زلف‌های محبوبان همچنان با کج و معوج بودن خود باقی مانده است.

هوش مصنوعی: از ترس عدل تو، نادرستی به جان می‌آید و مانند سوزن دوزنده، کجی‌ها را می‌سوزاند.

هوش مصنوعی: به خاطر پیمانی که تو منعقد کردی، آن بلبل جدا شده به خبر رسیدن خبر وصال و پیوند به تمام گروه‌ها، مشهور شد.

هوش مصنوعی: چطور ممکن است جهان شاد نباشد در دورانی که پرنده‌ای مانند کرکس به دامن سرزمین بیافتد و نشانه‌ای از وصال و نزدیکی دیگر پرندگان را به همراه داشته باشد؟

هوش مصنوعی: اگر دل پاک تو از کادهای دنیا بگذرد، به هنر او در رفوگری مانند ماه تابان، خواهد اندیشید.

هوش مصنوعی: اگر آتش کینه‌ات اثری بگذارد، مانند لعی که در عمق دریا در آب خوب و زلال تبدیل به زیبایی می‌شود.

هوش مصنوعی: نگران نباش، اینجا اراده و خواسته تو باعث می‌شود که بر خلاف طبیعت و ویژگی‌های ذاتی، مردم از زندگی گیاهی و طبیعی خود دور شوند.

هوش مصنوعی: هر کسی که آب چهره‌ات را از خاک درگاه تو نمی‌خواهد، نمی‌تواند از سر راه یالت برخوردار شود.

هوش مصنوعی: زمانی است که عشق و احساسات تو در دل‌ها وجود دارد، به طوری که حتی جنین‌ها در شکم مادران تحت تأثیر این احساسات قرار دارند و از نور و انرژی تو بهره‌مند می‌شوند.

هوش مصنوعی: دنیا مکانی است که هنوز داستان و حال من به طور کامل بیان نشده است. فقط با نور نفس خودت می‌توانی آن را بشنوی، بدون اینکه کسی در میان باشد و این داستان را طولانی کند.

هوش مصنوعی: اگر بگویم که سخن گفتن دشوار است، بیشتر شده و اگر بنویسم که ترسی بزرگ است، به بارش خود افزوده‌ام.

هوش مصنوعی: اگر این داستان های عجیب و شگفت انگیز به گوش تو برسند، تعجب نخواهی کرد، زیرا داستان های زیادی وجود دارند که فوق العاده و شگفت آور هستند.

هوش مصنوعی: در حادثه‌ای که سال گذشته رخ داد، چهار از پنج چیز برای من مجاز بود و تنها سر و مال از خطر در امان نبودند.

هوش مصنوعی: هرچند که پارس سرشار از آب است و در نزدیکی آن، مانند قلب خود، به من احساس تشنگی می‌دهد که مانند سراب است.

هوش مصنوعی: آسمان از روی تعجب و غیرت صدا زد که چرا سگ‌ها بر زمین سیاه سلطه پیدا کردند؟

هوش مصنوعی: پس گفت: عبرت بگیرید ای صاحبان بصیرت. حرکت کنید و هوشیار باشید ای صاحبان اندیشه.

هوش مصنوعی: چون بهمن و کامران، گاه به گاه می‌دیدم که از زیر لایه‌ای زیبا و فریبنده، سایه‌ای از حقیقت خود را پنهان کرده است.

هوش مصنوعی: با اراده‌ی هنرمندان، پلنگی که ماجرای زندگی را به چنگ آورده و شیر نیرومند را به چالش می‌کشد، آزاد می‌شود و برانگیخته می‌گردد.

هوش مصنوعی: هنر از زمان من به وجود آمده و به نوعی جزو وجود من شده است. بله، بال پرواز من مانند بال عقاب است، که نشان‌دهنده قوت و بزرگی من است.

هوش مصنوعی: به خاطر لطف و رحمت من از نابودی و آشفتگی مراقب باش، چون ذات تو تنها مملو از لطف خالص و رحمت است.

هوش مصنوعی: به مقام و مقامتی دست یافته‌ام که به درگاه تو رسیده‌ام، نه به خاطر محاسبات نجومی و قوانین علمی.

هوش مصنوعی: براساس نشانه‌هایی که به دست آمد و نیز دلایل منطقی، بنده با شتاب به سوی درگاه تو روی آورده‌ام.

هوش مصنوعی: با مشاوره سرنوشت، هنرمندان به من گفتند که او موجب خواسته و تمایل توست.

هوش مصنوعی: من به بهشت نگاه نمی‌کنم، حتی اگر رضوان (نگهبان بهشت) پیش آید. اگر به سفر حج بروم، اما بدون دعوت و راهنمایی، به آنجا نخواهم رفت.

هوش مصنوعی: به عظمت عرش خدا و به حق کتاب آسمانی که مقام و اعتبار تنها در وجود توست.

هوش مصنوعی: در هیچ زمانی، نه در دوران سختی و نه در جوانی، به افراد پست و بی‌ ارزش تکیه نکرده‌ام و از آن‌ها کمک نخواسته‌ام.

هوش مصنوعی: اگر کسی به نعمت و برکتی خاص دست یابد، باید بداند که این از لطف و بخشش خداوند کریم است و این نعمت در واقع، عمری کوتاه و زودگذر دارد.

هوش مصنوعی: من در این دنیا به واسطه‌های مختلف به هدفی که می‌خواهم می‌رسم و تو بهترین واسطه‌ای هستی که به خاطر تو به این هدف می‌رسم.

هوش مصنوعی: اگر هر در در عالم از درگاه خداوند گشوده می‌شود، تو هستی که در را از علم و دانش باز می‌کنی.

هوش مصنوعی: مرا با خوبی و رفتار نیکو به دست آور، زیرا در این دنیا با ستایش و در آن دنیا با پاداش‌های نیکوبه ثروت‌های فراوان دسترسی پیدا می‌کنی.

هوش مصنوعی: اگر من را نبیندی، در هیچ نسل و زمانی مانند من دیگری نخواهی یافت. وقتی من را نمی‌یابی، به یاد داشته باش که دوباره مرا پیدا کنی.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که خداوند گوش و چشم آفریده تا انسان‌ها بتوانند دنیای اطراف خود را ببیند و بشنوند. او از طریق این حواس، از ما می‌خواهد که با دقت به جهان نگاه کنیم و به درک عمیق‌تری از آن برسیم.

هوش مصنوعی: هر کسی که نام نیک و جویای قدرت باشد، باید به درگاه تو نزدیک شود، زیرا که تو می‌توانی او را به مقام و قدرت برسانی.

هوش مصنوعی: در زمان جنگ و درگیری، امیدوارم که پیروزی تو را در برابر دشمنان و مشکلاتی که به تو حمله می‌کنند، مشاهده کنم.

هوش مصنوعی: به خاطر مقام و جایگاه تو، نیاکانت در آن دنیا با ناز و غرور زندگی می‌کنند، و در این دنیا نیز نسل‌های آینده‌ات با خوشحالی به تو نگاه می‌کنند.