هوش مصنوعی: در شب تا صبح به خاطر این درد به شدت ناله می‌زنم، مانند افرادی که ناتوان و بیچاره هستند.

هوش مصنوعی: در هر کوچه و در هر خیابان، افرادی همچون نگهبانان هستند که در حال گفت‌وگو و تبادل نظر می‌باشند.

هوش مصنوعی: فریاد و ناله‌ی کسانی که در رنج و سختی به سر می‌برند، و به جد روزهای تلخ و حسرت‌آور جوانان را یادآور می‌شود.

هوش مصنوعی: خوشحالی و زیبایی مانند باران مداوم بر روی زمین می‌ریزد و گوهرها مانند قطرات در دامن گل‌ها می‌درخشند.

هوش مصنوعی: کسانی که در پی جست و جو هستند، در هر بیابانی حرکت می‌کنند و به دنبال راهنمایان و هدایتگران می‌گردند.

هوش مصنوعی: من در روز برنخواهم خواست، چرا که در مسیر مراقب و نگران هستم مانند نگهبانی که دیده بانی می‌کند.

هوش مصنوعی: در حالتی غمگین و با اشک فراوان، به جستجوی اطلاعاتی درباره کاروان‌ها می‌پردازم و از آن‌ها سوال می‌کنم.

هوش مصنوعی: از اسم و نشانه‌های محبوبان و از سرزمین و دیار کسانی که مهربان هستند.

هوش مصنوعی: می‌گویند که اشک‌های کم‌رنگ من، نشانه‌ای از دل سنگین و غمگین کسانی است که سبک‌سر و بی‌وزن هستند.

هوش مصنوعی: نه تنها اشک، بلکه درد و غم عمیق خود را بر روی خاک ارزشمند آن جوانان می‌ریزم.

هوش مصنوعی: من نه از آن آب، که اشک‌هایم را بر درد و حسرت عزیزانم بریزم.

هوش مصنوعی: ای باد، لطفاً پیام دردمندانه من را به آن‌ها برسان، روزی که به زمینشان برسی.

هوش مصنوعی: اجازه بده اگر چه نمی‌توانم به زبان بیاورم، ولی دوباره پیام کسانی را که بی‌زبان هستند، برسانم.

هوش مصنوعی: وقتی که گل برود و از بین برود، تنها خارهای بی‌نظم و زشت در دستان باغبانان باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: به خاطر نگاه و نظرات منفی افرادی که بدگمانند، اشک‌هایم بر روی زمین می‌ریزد.