صابر همدانی » گزیدهٔ اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>بنیاد بدی پایه ندارد جانا</p></div>
<div class="m2"><p>این نکته که پیرایه ندارد جانا</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>با هیچ توان اقامه ی دعوی کرد</p></div>
<div class="m2"><p>دعوی که دگر مایه ندارد جانا</p></div></div>

شمارهٔ ۳

بنیاد بدی پایه ندارد جانا
این نکته که پیرایه ندارد جانا
با هیچ توان اقامه ی دعوی کرد
دعوی که دگر مایه ندارد جانا

هوش مصنوعی: این شعر به این موضوع اشاره دارد که بنیاد و پایه‌های عشق و محبت حقیقی هیچ گونه نقص و عیبی ندارد. همچنین بیان می‌کند که نمی‌توان به هیچ‌وجه در مورد چنین عشق حقیقی‌ای ادعایی کرد، چرا که عشق واقعی، بی‌نیاز از هر تزیین و ظاهری است.

شمارهٔ ۱

شمارهٔ ۲

هوش مصنوعی: بدی هیچ ریشه و بنیادی ندارد، عزیزم. این نکته را در نظر داشته باش که آنچه زشت و ناپسند است، زیبا و آراسته نمی‌شود.

بنیاد بدی پایه ندارد جانا

این نکته که پیرایه ندارد جانا

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌تواند در دادرسی از حقایق پشتیبانی کند، زیرا این دعوی دیگر اساس و دلایل محکمی ندارد، عزیزم.

با هیچ توان اقامه ی دعوی کرد

دعوی که دگر مایه ندارد جانا

شمارهٔ ۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده