هوش مصنوعی: اگر به روشنی معرفت در دل خود نگاهی کن، جلوه‌های زیبای دنیا را نمی‌توانی ببینی.

هوش مصنوعی: دل باید از هر گونه کدورت و ناخوشی خالی باشد و فقط محل عشق و محبت باشد. حتی اگر درون دل تاریک و غمگین شد، نباید به حال صاحب دل توجه کرد، بلکه باید به عشق و زیبایی‌ها تمرکز کرد.

هوش مصنوعی: چهره محبوب در دل روشن من نمایان می‌شود، پس بی آنکه آینه‌ای داشته باشی، روی آشنای او را ننگرید.

هوش مصنوعی: اگر پرتو عشق واقعی راهنمای تو نباشد، حتی اگر عقل و دانش داشته باشی، قادر نخواهی بود به درستی در مسیر زندگی قدم برداری و پیش روی خود را مشاهده نکنی.

هوش مصنوعی: در عشق، عقل و اندیشه مانند یک دوربین فاقد نور می‌شود، زیرا وقتی که خورشید می‌تابد، دیگر نمی‌توان نور ستاره‌های کوچک را دید.

هوش مصنوعی: آیا می‌توانی به نرمی و لطافت دانه‌ای باشی، در حالی که تو دارای بافتی سخت هستی؟ چرا به فشار سنگین آسیاب توجه نمی‌کنی؟

هوش مصنوعی: حباب که به خاطر ترک محیط خود، به دریا رسید، اما تو همچنان به حالت خود و امیال خود چسبیده‌ای و جز آرزوهای خود چیزی نمی‌بینی.

هوش مصنوعی: تو که ما را فراموش کرده‌ای، حداقل به اندازه‌ی یک آئینه هم ما را به یاد داشته باش. ما را از ذهن خود خارج می‌کنی، اما بگذار حداقل تو را نگاه کنیم.

هوش مصنوعی: اگر در نهایت بی‌وفایی می‌بینی، بهتر است که به وفای واقعی و راستین نگاه کنی و از ناپایداریها دوری کنی.