هوش مصنوعی: هدف من از ابرو و مژگان این معشوق، مانند تیر و کمان است. گویی که نیمی از جانم را بر من بیدل قرار داده‌اند.

هوش مصنوعی: من در جایی دیگر زندگی می‌کنم و غافل از این هستم که مانند نی به خاطر جدایی‌ام ناله می‌کنم.

هوش مصنوعی: دلخوری خود را از درد و ناراحتی‌ات کمتر کن، زیرا آیا نمی‌دانی که در تنور داغ، نان پخته می‌شود؟

هوش مصنوعی: دل من از زخم‌های زبان دشمنان آزرده نمی‌شود، چون نخل باروری که میوه‌هایش را به سنگ‌ریزه‌های بچه‌ها می‌فروشد، همچنان شاد و سرزنده است.

هوش مصنوعی: دل عزیز، عقل سرکش و نافرمان را به عشق بسپار، چرا که زمانی که شتر، در حالت مستی قرار می‌گیرد، تنها ساربان است که می‌تواند بر آن کنترل داشته باشد.

هوش مصنوعی: از خود غافل نشو و نسبت به وسوسه‌های درونی مطمئن نباش. ای دل، این ظاهر آرام و بی‌حرکت، در درونش شعله‌های آتش پنهان دارد.

هوش مصنوعی: امروز از ضعف و ناتوانی دست بکش و به توانایی و قوت خود توجه کن، زیرا که در پی روزهای خوب عمر، خطر روزهای سخت و ناخوشایند وجود دارد.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی از حال صابر خبردار شوی، نباید از عاقل‌ها بپرسی. چون باید بدانی که او مانند پرنده‌ای است که از لانه‌اش دور مانده است.