هوش مصنوعی: به درگاه میکده برو و با پای نیاز و آرزو وارد شو؛ امروز زندگی ابدی را از این مکان بخواه.

هوش مصنوعی: میخ چادر است که درد و رنج را به دل آدم می‌زند و نیازی نیست که در دل به گل و زیبایی فکر کنی. هر چه می‌خواهی، از دوش‌فروشان با ادب و احترام بخواه.

هوش مصنوعی: به خدمت پیر مغان برو، نه با احساس حقارت و نه با تکبر. زیرا در این خانه، شخصیت کسی به افتخار نسب او نیست، بلکه به رفتار و کردار او وابسته است.

هوش مصنوعی: بر سر علف‌های هرز ننشین و انتظار میوه از درخت بید نداشته باش، تو باید در سایه نخل قرار بگیری تا میوه‌های شیرین را بچینی.

هوش مصنوعی: عرب‌ها از ایرانیان آموزش دیدند، به درستی که خوشبختی متعلق به ایرانیان بود و بدبختی از عرب‌ها ناشی می‌شد.

هوش مصنوعی: علم را بیاموز و ادب را یاد بگیر؛ زیرا مردم با ادب را به خاطر منش و شخصیتشان بیشتر ارج می‌نهند تا به خاطر ثروت و زیورآلاتشان.

هوش مصنوعی: دریافتن لذت یادگیری علم‌ها شبیه است به این که جوانان باکره را از دوشیزه‌ها دور نکرده‌اند. در واقع، به این معناست که کسانی که به دنبال دانش هستند، تجربیات شیرینی را کسب می‌کنند و این امر مانند مواجهه با زیبایی‌ها و نیکوهایی است که جوانان در پی آن‌ها هستند.

هوش مصنوعی: ای حاجب، پرده را کنار بزن و رویت را به دنیا نشان بده، زیرا مردم در غیبت تو در رنج و سختی به سر می‌برند.