هوش مصنوعی: ای مردم! همه‌ی آفریدگان به خاطر اخلاق نیک و پسندیده‌ی تو آراسته و زیبا شده‌اند و نام با ارزش تو در همه جا محبت و دوستی ایجاد می‌کند.

هوش مصنوعی: ای دفتر انصاف، زیبایی‌ات از عنوان توست و نامه اخلاص، زینت‌یافته به قلم توست.

هوش مصنوعی: خانه‌های دل‌ها با فرمان تو پر از زندگی و نشاط شده است. حالا تو چه تصمیمی می‌خواهی بگیری؟ در دل ما حکمی برای پاکسازی و تهذیب صادر کن.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس حاضر نیست که به نابودی من راضی شود، مگر اینکه از نگاه تو تاثیر بگیرد و از ابروی تو انگیزه بگیرد.

هوش مصنوعی: ای ساقی، برایم که از بعد شراب سرمستت می‌کنم، مثل این است که بعد از نماز باز هم چیزی می‌خوانم، مانند دعای بعد از نماز.

هوش مصنوعی: به این شعر اشاره دارد که از سر تا پای انسان، زیبایی و جذابیت وجود دارد. این زیبایی از بالای سر آغاز می‌شود و تا پای او ادامه دارد، به طوری که هر قسمت از او تحسین‌برانگیز و شایسته استقبال است.

هوش مصنوعی: مو، خط، خال و لب تو به قدری زیبا هستند که هر گونه فهم و درک را از بین می‌برند و با ترتیب خاصی، به عقل و هوش انسان به چالش می‌کشند.

هوش مصنوعی: تو یک نقطه نامعلوم هستی، که بدون هیچ زحمتی تقسیم می‌شوی. تو جوهر واقعی فردوسی هستی، اما به‌طور ساده و بدون زحمت ترکیب شده‌ای.

هوش مصنوعی: آن شخصی که جز تو را تصدیق کند، ناتمام است و آن کسی که فرمان تو را انکار کند، به واقع نادرست می‌گوید.

هوش مصنوعی: حجاب برداشته شد و اکنون نمایان شده است که چگونه عشق و محبت را نشان دهند و چگونه در سخن گفتن و تربیت رفتار کنند.