حافظ » اشعار منتسب » شمارهٔ ۵۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>دل مبند ای مرد بخرد بر سخای عمر و زید</p></div>
<div class="m2"><p>کس نمی‌داند که کارش از کجا خواهد گشاد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>رو توکل کن نمی‌دانی که نوک کلک من</p></div>
<div class="m2"><p>نقش هر صورت که زد رنگی دگر بیرون فتاد</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>شاه هرموزم ندید و بی سخن صد لطف کرد</p></div>
<div class="m2"><p>شاه یزدم دید و مدحش کردم و هیچم نداد</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>کار شاهان این چنین باشد تو ای حافظ مرنج</p></div>
<div class="m2"><p>داور و روزی‌رسان توفیق و نصرتْشان دهاد</p></div></div>

کهن‌ترین نسخهٔ دیوان حافظ از کتابخانهٔ نور عثمانیه ۸۰۱ هجری - تصویر ۳۸

شمارهٔ ۶۰

دل مبند ای مرد بخرد بر سخای عمر و زید
کس نمی داند که کارش از کجا خواهد گشاد
رو توکل کن نمی دانی که نوک کلک من
نقش هر صورت که زد رنگی دگر بیرون فتاد
شاه هرموزم ندید و بی سخن صد لطف کرد
شاه یزدم دید و مدحش کردم و هیچم نداد
کار شاهان این چنین باشد تو ای حافظ مرنج
داور و روزی رسان توفیق و نصرتشان دهاد

شمارهٔ ۵۸

شمارهٔ ۵۹

دل مبند ای مرد بخرد بر سخای عمر و زید

کس نمی‌داند که کارش از کجا خواهد گشاد

رو توکل کن نمی‌دانی که نوک کلک من

نقش هر صورت که زد رنگی دگر بیرون فتاد

شاه هرموزم ندید و بی سخن صد لطف کرد

شاه یزدم دید و مدحش کردم و هیچم نداد

کار شاهان این چنین باشد تو ای حافظ مرنج

داور و روزی‌رسان توفیق و نصرتْشان دهاد

شمارهٔ ۵۹

اطلاعات

حاشیه ها