بیت اول به نظر میرسه اشاره به شاه منصور آخرین پادشاه آل مظفر داشته باشه. عزم تسخیر جهان و تشکیل ایران بزرگ از اهداف شاه منصور بود و برای رسیدن به هدفش قصد اتحاد با تمام مناطق ایران و سایرشاهزادگان آل‌مظفر و ایلکانیان (آل‌جلایر) و حتی بایزید اول امپراتور عثمانی رو داشت که موفق نبود. حتی در سبک جنگیدن و زره پوش کردن اسب‌ها و حملات برق‌آسا به شیوه‌ی ساسانیان میجنگید و قصد داشت دولتی شبیه به ساسانیان در ایران تشکیل بده که در مقابل تیمورلنگ با خیانت اطرافیانش شکست خورد‌. سه بیت اول بیشتر مقدمه‌ست و تعریف از شاه منصور که حرف اصلی در بیت چهارم و آخر زده بشه‌ و به نظر میرسه اشاره به اقدام شاه یحیی در کم کردن ۲۵ درصد از حقوق دولتیان داشته باشه. تیمور در حمله‌ی اول به شیراز در ذی‌الحجه ۷۸۹، مالیات سنگینی برای شاهان آل‌مظفر در ازای باقی موندنشون بر سر قدرت وضع کرده بود که به همین خاطر مشکلات مالی جدی برای مظفریان به وجود اومده بود و حقوق‌ها رو کم کرده بودند. با روی کار اومدن منصور و فرار یحیی به یزد بعد از شش ماه حکومت، دوباره آل مظفر مستقل شد و از زیر سلطه‌ی تیمور برای چندسال دراومد. حافظ میگه اونیکه ده ما رو هفت و نیم کرد و ۲۵ درصد حقوق ما رو کم کرد سودی نبرد و خودش برکنار شد(احتمالا شاه یحیی) و امیدوارم تو(منصور) که دوباره وضعیت رو به حالت قبل برمیگردونی و هفت و نیم رو ده میکنی فرصت پادشاهی و سلطنت طولانی داشته باشی.