میرزا حبیب خراسانی » دیوان اشعار » بخش دو » رباعیات » شمارهٔ ۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای جان و سر حبیب و ایمان حبیب</p></div>
<div class="m2"><p>ای درد دل حبیب و درمان حبیب</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>تو جان همه عالمی، آزرده مباش</p></div>
<div class="m2"><p>اندوه تن تو باد بر جان حبیب</p></div></div>

دیوان حاج میرزا حبیب الله خراسانی به کوشش علی حبیب - میرزا حبیب الله خراسانی - تصویر ۱۵۰

شمارهٔ ۲

ای جان و سر حبیب و ایمان حبیب
ای درد دل حبیب و درمان حبیب
تو جان همه عالمی آزرده مباش
اندوه تن تو باد بر جان حبیب

هوش مصنوعی: این بیت شعری بیانگر عشق و محبت به محبوب است. شاعر با ناز و محبت به محبوبش اشاره می‌کند و می‌گوید که تو جان و ایمان و شفا دهنده دل اویی. از محبوب می‌خواهد که به خاطر دردهایش آزرده نباشد و غم‌هایش را بر خود وارد نکند. در واقع این شعر انعکاس عمیق احساسات و محبت شاعر به معشوقش است.

شمارهٔ ۱

هوش مصنوعی: ای جان و سر برای محبوب، ای ایمان محبوب، ای درد دل محبوب و درمان او.

ای جان و سر حبیب و ایمان حبیب

ای درد دل حبیب و درمان حبیب

هوش مصنوعی: تو زندگی‌بخش تمام جهان هستی، بنابراین نگران نباش. غم و اندوه جسم تو نباید بر روح محبوب تأثیر بگذارد.

تو جان همه عالمی، آزرده مباش

اندوه تن تو باد بر جان حبیب

شمارهٔ ۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده