هوش مصنوعی: زیبایی و خوش‌فرمی تنها در ظاهر و برازندگی نیست، بلکه زیبایی واقعی نشانه‌ای از روح است و به تنها زیبایی ظاهری محدود نمی‌شود.

هوش مصنوعی: این ویژگی پسندیده‌ای است که خداوند به نیکان عطا کرده است؛ این نعمتی است از عالم غیب که مربوط به جان است و نه جسم.

هوش مصنوعی: این واعظ هرچند که سخنور و باهوش است، اما مانند یک پیر در میخانه چیزی دلنشین برای گفتن ندارد.

هوش مصنوعی: این مکان مخصوص درویشان است و همه در حال مستی و خرابی هستند. ای شیخ، به جمع ما نپیوند که من و تو در اینجا جایی نداریم.

هوش مصنوعی: همچون پسته‌ای که با خوشحالی می‌خندد و بر لبان تو روئیده، اگر هم طوطی هند به هنگام سخن گفتن شیرینی داشته باشد، بی‌نیاز از شکری برای شیرین کردن کلام تو نیست.

هوش مصنوعی: عشق چیزی است که غریبه‌ها را به خود جذب می‌کند و این احساس برای آنها خوشایند می‌شود، چرا که برای عاشقانی که در دوری و بی‌خانه‌گی به سر می‌برند، جز تنهایی و جستجوی وطن چیز دیگری به سر نمی‌زند.

هوش مصنوعی: دنیاخواهی انسان، شبیه به رفتار کلاغ است، و او این کار را از قابیل آموخته که تنها کارش گور کنن است، یعنی هیچ چیز ارزشمندی در این دنیا وجود ندارد جز اینکه انسان را به قبر می‌برد.

هوش مصنوعی: محبت به دنیا همانند طلاق‌های سه‌گانه‌ای است که از روشنی و جلا خالی است، زیرا زیبایی‌های ظاهری آن، مانند یاقوتی که کم‌فروغ و بی‌کیفیت است، هیچ‌گونه ارزش حقیقی ندارد.

هوش مصنوعی: هر جمعی از نور چهره‌اش روشن می‌شود و عاشقان معتقدند که نور چهره‌اش هیچ جمعی را با او برابری نمی‌کند.