میرزا حبیب خراسانی » دیوان اشعار » بخش دو » غزلیات » شمارهٔ  ۲۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>من خرابم شش جهت آباد باشد یا خراب</p></div>
<div class="m2"><p>آرد گشتم من بگردد یا نگردد آسیاب</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>خواهم ایچشم جهان بین از تو یک دریا سرشک</p></div>
<div class="m2"><p>تا بشویم هر چه خواندم از همه علم و کتاب</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>بوالعجب خوابی که میدانم بخوابستم ولی</p></div>
<div class="m2"><p>ره به بیداری نیارم بردن از این طرفه خواب</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>چون نپردازم حساب خویشتن با خویشتن</p></div>
<div class="m2"><p>من که می بینم بچشم خویشتن یوم الحساب</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>داوری دارم بسی با خویش ای داود وقت</p></div>
<div class="m2"><p>داوری کن چون ترا داده است حق فصل الخطاب</p></div></div>
<div class="b" id="bn6"><div class="m1"><p>خویش را از خویش بشکن تا شوی ای قطره بحر</p></div>
<div class="m2"><p>از تهی مغزی چرائی باد در سر چون حباب</p></div></div>

شمارهٔ  ۳۰

من خرابم شش جهت آباد باشد یا خراب
آرد گشتم من بگردد یا نگردد آسیاب
خواهم ایچشم جهان بین از تو یک دریا سرشک
تا بشویم هر چه خواندم از همه علم و کتاب
بوالعجب خوابی که میدانم بخوابستم ولی
ره به بیداری نیارم بردن از این طرفه خواب
چون نپردازم حساب خویشتن با خویشتن
من که می بینم بچشم خویشتن یوم الحساب
داوری دارم بسی با خویش ای داود وقت
داوری کن چون ترا داده است حق فصل الخطاب
خویش را از خویش بشکن تا شوی ای قطره بحر
از تهی مغزی چرایی باد در سر چون حباب

شمارهٔ  ۲۸

شمارهٔ  ۲۹

من خرابم شش جهت آباد باشد یا خراب

آرد گشتم من بگردد یا نگردد آسیاب

خواهم ایچشم جهان بین از تو یک دریا سرشک

تا بشویم هر چه خواندم از همه علم و کتاب

بوالعجب خوابی که میدانم بخوابستم ولی

ره به بیداری نیارم بردن از این طرفه خواب

چون نپردازم حساب خویشتن با خویشتن

من که می بینم بچشم خویشتن یوم الحساب

داوری دارم بسی با خویش ای داود وقت

داوری کن چون ترا داده است حق فصل الخطاب

خویش را از خویش بشکن تا شوی ای قطره بحر

از تهی مغزی چرائی باد در سر چون حباب

شمارهٔ ۲۹

اطلاعات