هوش مصنوعی: اگر نامه‌ای بنویسی و در آن به موضوع قتل ما اشاره شود، مثل این است که نقش قلم تو با آن خونبها یکی است.

هوش مصنوعی: اگر نام من را بد به زبان می‌آوری، بدان که این دشنام از دلت نمی‌آید و در واقع دعاست.

هوش مصنوعی: اگر ما را محبوس کنی یا رها سازی، ما بنده تو هستیم، اما اینکه بنده خود را به دیگری بفروشیم، کار نادرستی است.

هوش مصنوعی: چرا ما را به باغیار می‌سپاری؟ به ما بگو آیا در مذهب عشق، این درست است؟

هوش مصنوعی: من هر چه بدی از تو می‌بینم، به خاطر اعمال خودم سزای آن را می‌دانم، اما بدی‌هایی که تو می‌کنی، به خاطر شخصیت تو نمی‌تواند درست باشد.

هوش مصنوعی: اگر تیر جفای دوست از پشت به من اصابت کند، نشان از این است که عاشق واقعی کسی نیست که به عقب نگاه کند و فرار کند.

هوش مصنوعی: نیکو بگو که هیچ بی‌رحمی و ظلمی نمی‌تواند پاداش دوستی و نتیجه وفاداری باشد.

هوش مصنوعی: به خاطر دوستی و محبت، کار من ناروا بود که از بندگی تو، ای دوست، آزاد بمانم.

هوش مصنوعی: عشق تو باعث شده که من از داستان‌های خودم سخن نگویم، در حالی که بین ما و تو قصه‌های زیادی وجود دارد.

هوش مصنوعی: من می‌دانم که هزار نفر بنده برای تو وجود دارند که از من بهتر هستند، اما هیچ‌کدام مانند تو، آقایی برای من نخواهند بود.

هوش مصنوعی: آخر بفرما چرا اینقدر به من که دردمند و خسته‌ام، بی‌توجهی می‌کنی؟

هوش مصنوعی: نوک قلم به خاطر وضعیت بد من اشک ریخت، اما به آن سنگینی که وجود دارد، توجهی نکرد.