هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی چهره و موی کسی اشاره دارد. چهره‌اش به زیبایی و ظرافت چینی‌هاست و زلف‌هایش سیاه و خوشبو همچون مشک است. شاعر از سوز و آتش احساساتش نسبت به او می‌گوید، به گونه‌ای که وقتی زلف‌های او را به صورتش می‌تابد، دلش به درد می‌آید و تحت تأثیر زیبایی و جلوه‌های او قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: تو دلم را در کشتن خشمگین کرده‌ای، مبادا که دل چنین نیکوی که به تو وابسته است، اگر به دست کسی دیگر بسپاری، خوشی نداشته باشد.

هوش مصنوعی: اگرچه من جسمم در دستان توست، اما همچنان مانند خاکی هستم که بوی پای تو را می‌دهد. نمی‌خواهم در گرداب بدبختی و ذلت فرو بروم.

هوش مصنوعی: وقتی که بخش‌هایی از مو و جعد تو در هم آمده، این زیبایی به شکلی است که شایسته‌ی توجه و تماشا است. زلف تو مانند قاری‌ای است که با تلاوتش دل‌ها را به شوق می‌آورد.

هوش مصنوعی: چشمان من شبیه ابر است و از آن‌ها اشکی چون باران می‌ریزد؛ چرا که گرفتار زیبایی تو هستم و این عشق برای من مانند بلا و طوفانی سخت به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: مانند خالی که در میان گوشه‌ای قرار گرفته، بوی خوش عطر در برابر تو آمده است. این به این دلیل است که تو برتری و زیبایی خاصی داری که شبیه به خطی زیبا و دل‌نشین است.

هوش مصنوعی: عجیب نیست اگر در باغ تو گیاهان سبز شوند، زیرا چشمان مردم به خاطر آرزوی دیدن تو همانند ابرهای بهاری پر از بارش می‌شوند.

هوش مصنوعی: دل من از خانه و کاشانه‌ام به خاطر روزگار دودی برآورده است، که این دود ناشی از آتش چهره‌ی من است، انگار که با سر دادن غم‌هایم، دودی به سوی آسمان می‌رود.

هوش مصنوعی: اینطور که فرمان تو بر من جاری شده، من در حال حاضر مانند یک مست هستم که شمشیر حاکمیت و دین تو را در دست دارم، همچون سوارکاری شجاع و دلیر.

هوش مصنوعی: شخصی با روحیه‌ای قوی که در مواجهه با مشکلات سخت، به مانند سنگی خارا، درونش دچار تغییر و آتش سوزانی شده است. او این آتش را مانند جرمی به دور خود محاصره کرده است تا از آن محافظت کند.

هوش مصنوعی: علی‌الخصوص به خاطر بلندی مقام و عظمت تو، زمین در مقابل تو خضوع می‌کند و به خاطر خشم تو، کوه‌ها آتش گرفته و در حال شعله‌ور شدن هستند.

هوش مصنوعی: در برابر دشمن، شمشیر تو مانند میله‌ای است که در دل غنچه‌ای درون جان او شکل می‌گیرد و درد و خاری به بار می‌آورد.

هوش مصنوعی: در زمانی که تصمیم گرفتم اقدام کنم، به شدت احساس می‌کردم که همه چیز به سرعت در حال پیشرفت است و گویی ابتدا به روز حکم من می‌رسد که نفس من در حال استراحت و آرامش است.

هوش مصنوعی: در زمان خشم، بوی خوش گل‌های طبیعت بیشتر می‌شود که از بوی آتش و عطر عود خوش‌تر است.

هوش مصنوعی: اگر در شرایطی که رقیب و دشمن بر سر دارایی‌ها و اموال وجود دارد، به همین دلیل هر سال برای محافظت از دارایی‌ها و دوری از خطرات مالی باید تلاش کنید، به همین صورت که با دوستی که مرفع شده‌است، کاملاً آمیخته‌ایم.

هوش مصنوعی: زمانی که سینه دشمن تو نشانه‌ای از گنج را پیدا کرد، بدبختی بر تو فرود آمد که مانند تیری از آسمان به تو اصابت کرد.

هوش مصنوعی: تعجبی ندارد که وقتی با عشق تو مواجه می‌شوم، زخم‌های آن را بر قلب و جگر خود احساس کنم. چون هر احساسی که از تو می‌آید، تمام وجودم را تحت تأثیر قرار داده است.

هوش مصنوعی: وقتی که در میدان جنگ دلیران به چالش کشیده شوند، قدرت بیان و کلام برنده از بین می‌رود و سخن تو مانند جوهر قلم به راحتی جاری خواهد شد.

هوش مصنوعی: ای حسام، تو را می‌خوانم، زیرا پرده‌برداری از حق را انجام نمی‌دهی و به خاطر نسبت به افتخار کردن نیازی نیست.

هوش مصنوعی: من مسئول همه این خدمات هستم، به گونه‌ای که در برابر اندیشه‌ات از شرم مرده‌ام. اکنون بگو کجا باید زنده بمانم.

هوش مصنوعی: عذاب بنده همین است که او را از خود دور کنی، درست مثل اینکه دیو ناپسند از رحمت خدا دور افتاده است.

هوش مصنوعی: من از آنجایی که مانند زبانی شکسته شده و گرفتار درد و رنج هستم، نمی‌توانم از زخم‌ها و ناله‌ها و زاری‌هایم فرار کنم.

هوش مصنوعی: وقتی که من در حال نوشیدن شراب و شادابی نیستم، تو اگر می‌توانی باعث شادابی من شو، حتی اگر به جای شراب، یاری کنی.

هوش مصنوعی: از کسی بخواه که با خط زیبای بغداد، دلتنگی و شادی‌اش را در دل جوی دجله به تصویر بکشد، زیرا او کسی است که در چهره‌اش نشانه‌های غم و عشق به شراب را می‌توان دید.

هوش مصنوعی: من تو را ندیدم و تو هم نمی‌توانی مرا ببینی، حال چگونه می‌توانی از این حال و روز من آگاه باشی که تنم به این حال افتاده است؟

هوش مصنوعی: در آرامش و راحتی زندگی، به قدری زمان خواهم داشت که اگر بخواهی، حتی یک دهم آن هم به شمردن خواهد کشید و ممکن است تو را به فکر ناراحتی وادارد.