شمارهٔ ۲۲
هرگه نسیم زلف تو سوی چمن رود
بویی دهد به گل، که گل از خویشتن رود
شمارهٔ ۲۱: بی جمالت چشمم از خون خجلت جیحون دهدشمارهٔ ۲۳: چه بخت است این که داغ از سینهام پهلو بگرداند
اطلاعات
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب شعری: غزل/قصیده/قطعه
منبع اولیه: امیرحسین موسوی
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
هرگه نسیم زلف تو سوی چمن رود
بویی دهد به گل، که گل از خویشتن رود
هوش مصنوعی: هر بار که نسیم موهای تو به سوی باغ میوزد، بویی را به گلها میدهد که باعث میشود گلها خود را فراموش کنند و از خودشان دور شوند.