قدسی مشهدی » غزلیات » شمارهٔ ۴۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>دارد نشان ز طینت مجنون، سرشت ما</p></div>
<div class="m2"><p>از روی هم نوشته قضا، سرنوشت ما</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چون دانه دل به خوشه و خرمن نبسته‌ایم</p></div>
<div class="m2"><p>محتاج آبیاری برق است کشت ما</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>انصاف بین که سوی تو رضوان چو دید، گفت</p></div>
<div class="m2"><p>چون عارضت گلی نبود در بهشت ما</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>تا از فروغ روی تو بتخانه درگرفت</p></div>
<div class="m2"><p>آتش به کعبه تحفه برند از کشت ما</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>بنیاد دیر، بر لب دریای رحمت است</p></div>
<div class="m2"><p>از سنگ کعبه فرق بود تا به خشت ما</p></div></div>

شمارهٔ ۴۵

دارد نشان ز طینت مجنون سرشت ما
از روی هم نوشته قضا سرنوشت ما
چون دانه دل به خوشه و خرمن نبسته ایم
محتاج آبیاری برق است کشت ما
انصاف بین که سوی تو رضوان چو دید گفت
چون عارضت گلی نبود در بهشت ما
تا از فروغ روی تو بتخانه درگرفت
آتش به کعبه تحفه برند از کشت ما
بنیاد دیر بر لب دریای رحمت است
از سنگ کعبه فرق بود تا به خشت ما

شمارهٔ ۴۳

شمارهٔ ۴۴

دارد نشان ز طینت مجنون، سرشت ما

از روی هم نوشته قضا، سرنوشت ما

چون دانه دل به خوشه و خرمن نبسته‌ایم

محتاج آبیاری برق است کشت ما

انصاف بین که سوی تو رضوان چو دید، گفت

چون عارضت گلی نبود در بهشت ما

تا از فروغ روی تو بتخانه درگرفت

آتش به کعبه تحفه برند از کشت ما

بنیاد دیر، بر لب دریای رحمت است

از سنگ کعبه فرق بود تا به خشت ما

شمارهٔ ۴۴

اطلاعات

حاشیه ها