هوش مصنوعی: زهر به جانم آسیب رسانده و آن سنگین میسروعی که به من مهدی می‌دهد، مانند دارویی مؤثر است. ای ساقی، جان شیرینم را به تلخی می‌سپارم، پس ای ساقی رحم کن.

هوش مصنوعی: تو با شوخی و نیش‌زنی‌ات، به ما درمانی برای دردهایمان بخشیدی که از زهر هم قوی‌تر بود.

هوش مصنوعی: دل پزشکان به شدت می‌سوزد زمانی که بیمار، جان خود را به دست آن‌ها می‌سپارد. این احساس در برخی از موارد می‌تواند به حدی باشد که گویی پزشک به طور عمدی در حال آسیب زدن به بیمار است.

هوش مصنوعی: عشق تو جانم را سوزاند تا زمانی که به تو دلباخته بودم، اما اکنون که اشتیاقم را احساس می‌کنم، دلم گرفته و ناراحتم.

هوش مصنوعی: از شدت دلتنگی و علاقه‌ام، جانم به لبم رسیده و می‌ترسم فرصتی برای بیان احساساتم نداشته باشم.

هوش مصنوعی: اگر در دیوان ازل نوشته شده باشد که من چه سرنوشتی دارم، اشتباه خواهد بود اگر به خداوند یاد بدهند که چگونه روزی بدهد.

هوش مصنوعی: تحمل قلبم به حدی نیست که بتوانم داستان دوری را بنویسم، مگر اینکه از تک‌تک تکه‌های دل، ورق‌هایی جمع‌آوری کنم.