خدا رحمت کنه مرحوم شیخ حسنعلی نجابت قدّس سرّه، گویا از همین بیت در بیان مطلبی به این مضمون استفاده فرمودن: محبّت الهی به گونه‌ایه که وقتی وارد دل کسی شد، بحث این نیست که شخص اعمال خوب و بدشُ فراموش می‌کنه یا نه!! بلکه وضع به قدری دگرگون و زیر و رو می‌شه که خود شخص هم ممکنه گم بشه، (یعنی اضافه بر اینکه شخص خیلی تغییر می‌کنه و اضافه بر دود و پوچ شدن نفسانیات و آرزوها و توهّم‌ها و نادانی‌ها و خیال‌ها، خود شخص هم ممکنه غیبش بزنه! ینی محبّت خدا تا این حد وضعُ تغییرِ تمام عیار می‌ده.)