غزالیبخش ۲۲ - اصل سیم
چون دنیا منزلگاه راه آخرت است و آدمی را به قوت و پوشش حاجت است و آن بی کسب آدمی ممکن نیست، باید که آداب کسب بشناسد که هرکه همگی خود به کسب دنیا مشغول کند بدبخت است و هرکه همگی خود به آخرت دهد نیکبخت است، ولیکن معتدل ترین آن است که هم به معاش مشغول شود و هم به معاد، لیکن باید که مقصود معاد بود و معاش برای فراغت معاد دارد. و ما آنچه دانستنی است از احکام و آداب کسب در پنج باب بیان کنیم انشاء الله تعالی.
باب اول در فضیلت و ثواب کسب
باب دوم در شرطهای معاملت نادرست بود
باب سوم درنگاهداشتن انصاف در معاملات
باب چهارم در نیکوکاری که ورای انصاف باشد
باب پنجم در نگاهداشت شفقت دین با معاملات به هم.
بخش ۲۱ - فصل (حق شوی بر زن): اینکه گفته آمد حق زن است بر شوی، اما حق مرد عظیم تر است بر زن که وی به حقیقت بنده مرد است. و در خبر است که اگر سجود جز خدای را روا بودی، زنان را سجود فرمودندی برای مردان.بخش ۲۳ - باب اول: بدان که خود و عیال خود را از روی خلق بی نیاز داشتن و کفایت ایشان را حلال کسب کردن از جمله جهاد است در راه دین و از بسیاری عبادات فاضلتر است که روزی رسول (ص) با اصحاب نشسته بود، برنایی با قوت، بامداد پگاه بر ایشان بگذشت و به دکان می شد، صحابه گفتند، «دریغا اگر این پگاه خاستن در راه دین بودی»، رسول (ص) گفت، «چنین مگویید که اگر از برای آن می رود تا خود را از روی خلق بی نیاز دارد، یا پدر و مادر خود را یا فرزند و اهل خود را، وی در راه تعالی است و اگر از برای تفاخر و لاف و توانگری می شود در راه شیطان است.» و رسول (ص) گفت، «هرکه دنیای حلال طلب کند تا از خلق بی نیاز شود و یا با همسایه و خویشاوندان نیکویی کند، روز قیامت می آید و روی وی چون ماه شب چهارده بود»و رسول (ص) گفت، «بازرگانان راستگوی روز قیامت با صدیقان و شهیدان برخیزند.» و گفت، «خدای تعالی مومن پیشه ور را دوست دارد»و گفت، «حلال ترین چیزی کسب پیشه ور است، چون نصیحت به جای آرد» و گفت، «تجارت کنید که روزی خلق از ده نه در تجارت است» و رسول (ص) گفت، «هرکه در سوال بر خود گشاده کند، خدای تعالی هفتاد در درویشی بر وی گشاده کند» و عیسی (ع) مردی را دید. گفت، «تو چه کار کنی؟» گفت، «عبادت کنم.» گفت، «قوت از کجا خوری؟» گفت، «مرا برادری است که وی قوت من راست دارد.» گفت، «پس برادرت از تو عابدتر است.»
اطلاعات
منبع اولیه: ویکی‌درج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
چون دنیا منزلگاه راه آخرت است و آدمی را به قوت و پوشش حاجت است و آن بی کسب آدمی ممکن نیست، باید که آداب کسب بشناسد که هرکه همگی خود به کسب دنیا مشغول کند بدبخت است و هرکه همگی خود به آخرت دهد نیکبخت است، ولیکن معتدل ترین آن است که هم به معاش مشغول شود و هم به معاد، لیکن باید که مقصود معاد بود و معاش برای فراغت معاد دارد. و ما آنچه دانستنی است از احکام و آداب کسب در پنج باب بیان کنیم انشاء الله تعالی.
هوش مصنوعی: دنیا محل переход به آخرت است و انسان نیاز به قوت و پوشش دارد که بدون کار و تلاش ممکن نیست. بنابراین، لازم است تا با آداب کسب آشنا شویم. کسی که تمام وقت خود را صرف کسب دنیا کند، بدبخت است و کسی که تمام وقت خود را به فکر آخرت بگذارد، خوشبخت است. اما متعادل‌ترین حالت این است که هم به امور معیشتی بپردازیم و هم به موضوعات آخرتی؛ البته باید هدف از کار، آخرت باشد و معاش تنها به‌عنوان ابزاری برای رسیدن به آرامش در آخرت در نظر گرفته شود. ما قصد داریم آنچه لازم است در مورد احکام و آداب کسب بیان کنیم.
باب اول در فضیلت و ثواب کسب
هوش مصنوعی: فصل اول درباره‌ی اهمیت و پاداشی که به کسب علم و دانش تعلق می‌گیرد، صحبت می‌کند.
باب دوم در شرطهای معاملت نادرست بود
هوش مصنوعی: در فصل دوم درباره شرایط معاملاتی که نادرست بودند، بحث شده است.
باب سوم درنگاهداشتن انصاف در معاملات
هوش مصنوعی: فصل سوم به حفظ عدالت در معاملات اختصاص دارد.
باب چهارم در نیکوکاری که ورای انصاف باشد
هوش مصنوعی: باب چهارم درباره نیکوکاری و خوبی‌هایی است که فراتر از انصاف و عدالت قرار دارند. این نیکوکاری به اعمالی اشاره دارد که بدون انتظار جبران یا پاداش انجام می‌شوند و به نوعی نشان‌دهنده ایثار و تلاش برای کمک به دیگران است. در اینجا تاکید بر این است که نیکوکاران نباید فقط به قواعد و انصاف بسنده کنند، بلکه باید از مرزهای آن فراتر رفته و با دل و جان به خدمت‌رسانی و حمایت از دیگران بپردازند.
باب پنجم در نگاهداشت شفقت دین با معاملات به هم.
هوش مصنوعی: فصل پنجم به بررسی ارتباط شفقت دین با معاملات و تعاملات انسانی می‌پردازد.