هوش مصنوعی: عید آمده است، ای محبوب! دوستی را شروع کن. در جایی که به هم نزدیک می‌شویم، راهی برای ورود باز کن.

هوش مصنوعی: عشق به تو موجب دل تنگی من شده و حالا به حالت روزه‌دار است. تا کی باید به این حالت تنگدلی ادامه دهم؟ بیا و با ناز خود به من آرامش بده.

هوش مصنوعی: زمانی که ابرهای سنگین و غم‌ها از میان رفتند و روزهای شاد و زیبا فرارسید، دیگر جایی برای بدی‌ها و ناهنجاری‌ها نمانده است؛ پس بیایید به خوشی‌ها و لذت‌ها بپردازیم.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی از دست غم رها شوی، لحظه‌ای در جام راز دل بنوش و غم را فاش کن.

هوش مصنوعی: اگر راز دلت نابود شود، دیگر از دل برنمی‌آید و عشق را باید به عنوان یک راز نگه‌داری کرد.

هوش مصنوعی: جام را به دست بگیر و خود را به طاعت و بندگی مشغول کن. دل غمگینت را شاد کن و با شادی و سرور هم‌نشین باش.

هوش مصنوعی: هر کسی که در روز عید به تو بگوید که به می نپرداز، ارزش سخنش را نادیده بگیر و به خودت اجازه بده که از شادی و خوشی لذت ببری، حتی اگر همه مثل قاضی ها از تو انتقاد کنند.

هوش مصنوعی: به خاطر خوشحالی از دیدن ماه جدید، دو جام شراب بنوش. شعر قوامی را برایمان بخوان و نوازنده را به نواختن ملودی‌های شیرین وادار کن.

هوش مصنوعی: قلم را زمین بگذار و به مناسبت عید، قدم در نهاد و دفتر شادی را باز کن. یک ورق از آن را باز کن و شادی را بیرون بیاور.