هوش مصنوعی: تو برای عاشقان درد و حزن هستی و چهره‌ات برای دوستان خالی از نشاط و شادی است.

هوش مصنوعی: من هم از عاشقان تو هستم و تو در میان نیکان و خوبان، بی‌نظیری.

هوش مصنوعی: هر شب از دل پر درد من، ستاره‌های غم تو به آسمان می‌تابند.

هوش مصنوعی: چقدر باید در این مسیر قدم بزنم و تا کی باید غصه‌ی تو را تحمل کنم؟

هوش مصنوعی: یک روز نیایی، ای عشوه‌گری که انصاف نداری.

هوش مصنوعی: زمان تو ارزشمند است، ای جان. در این خلوت نمی‌توان از تو چیزی خواست.

هوش مصنوعی: در محفل عاشقانه وارد شو، بر پا نایست و با سلام برگرد.

هوش مصنوعی: هر چند که تو هنوز کودک و نادانی، اما وقتی که مرا به چالش می‌کشی، آنچنان از خودم راضی و قوی می‌شوم که ارزش و اعتبارم بیشتر می‌شود.

هوش مصنوعی: محبت کسی را نداشته باش و بی‌پروا از دیگران به دور خود گرد و غبار ایجاد کن.

هوش مصنوعی: اگر به گذشته‌ات فکر کنی، باید از چه کسی به دنیا آمده‌ای و چه کسی تو را بزرگ کرده است، صحبت کنی.

هوش مصنوعی: درد او از این است که تو با بی‌احساسیتیت، بازی محبت را به نفع خود رقم زده‌ای.