قطران تبریزی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>آن را که چو من زبان گهربار بود</p></div>
<div class="m2"><p>برداشته از ابر گهربار بود</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>آن نخلی را که آن گهربار بود</p></div>
<div class="m2"><p>بر درگه تو بحر گهربار بود</p></div></div>

دیوان قطران تبریزی به اهتمام محمد نخجوانی - تصویر ۴۳۱

شمارهٔ ۵۰

آن را که چو من زبان گهربار بود
برداشته از ابر گهربار بود
آن نخلی را که آن گهربار بود
بر درگه تو بحر گهربار بود

هوش مصنوعی: این بیت‌ها به زیبایی و ارزشمندی زبان و سخن اشاره دارند. شاعر بیان می‌کند که مانند او، کسانی که از معانی و مفاهیم گرانبها برخوردارند، همچون "گهر" از ابرها برداشت شده‌اند. همچنین، او نخل زیبایی را که گوهری دارد، با دریای پر ارزش تو مقایسه می‌کند. به طور کلی، این شعر بر اهمیت و زیبایی کلمات و تفکرات گرانبها تأکید دارد.

شمارهٔ ۴۸

شمارهٔ ۴۹

هوش مصنوعی: کسی که مانند من دارای سخن و زبان پسندیده و ارزشمند است، از منبعی با عظمت و باارزش بهره‌مند شده است.

آن را که چو من زبان گهربار بود

برداشته از ابر گهربار بود

هوش مصنوعی: نخل پرثمری که در درگاه تو قرار داشت، در واقع به دریا با جواهراتی فراوان تشبیه شده است.

آن نخلی را که آن گهربار بود

بر درگه تو بحر گهربار بود

شمارهٔ ۴۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده