قطران تبریزی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>با روی تو دی ماه بهار است مرا</p></div>
<div class="m2"><p>وز دو لب تو شکر شکار است مرا</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>تا ایزد پشت و بخت یار است مرا</p></div>
<div class="m2"><p>جز با می و معشوق چه کار است مرا</p></div></div>

دیوان قطران تبریزی به اهتمام محمد نخجوانی - تصویر ۱۶۸

شمارهٔ ۴

با روی تو دی ماه بهار است مرا
وز دو لب تو شکر شکار است مرا
تا ایزد پشت و بخت یار است مرا
جز با می و معشوق چه کار است مرا

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات به زیبایی و لطافت معشوق خود اشاره می‌کند و می‌گوید که چهره او مانند بهار در دی‌ماه است. لب‌هایش مانند شکر شیرین است و تا زمانی که خداوند و بختش همراهش هستند، هیچ کار دیگری جز نوشیدن می و بودن با معشوق ندارد. این ابیات نمایانگر عشق و لذت از زندگی است.

شمارهٔ ۲

شمارهٔ ۳

هوش مصنوعی: با دیدن چهره‌ات، برایم مانند بهار در دی‌ماه است و از شیرینی لب‌هایت، دنیایی از لذت و شکر را احساس می‌کنم.

با روی تو دی ماه بهار است مرا

وز دو لب تو شکر شکار است مرا

هوش مصنوعی: تا زمانی که خداوند از من حمایت می‌کند و بخت به یارم است، چه نیازی دارم به چیزی جز شراب و معشوق؟

تا ایزد پشت و بخت یار است مرا

جز با می و معشوق چه کار است مرا

شمارهٔ ۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده